Πως αναγεννήθηκε ένα μικρό δάσος που ήταν ένα βήμα πριν την ολική καταστροφή.

Ένα μικρό δάσος αναγεννάται
Ο Βραζιλιάνος φωτογράφος Sebastião Salgado και η σύζυγός του, Lélia Wanick Salgado, μας δείχνουν στο Facebook πως κατάφεραν να αναστήσουν το δάσος στο οικογενειακό τους αγρόκτημα.
Οι εικόνες απέχουν 20 χρόνια και η σύγκριση είναι εντυπωσιακή.
Σχεδόν πριν από 30 χρόνια, ο φημισμένος βραζιλιάνος φωτορεπόρτερ Sebastião Ribeiro Salgado επέστρεψε από την Ανατολική Αφρική, όπου είχε καλύψει με τον φακό του και την ιδιότητά του σαν φωτορεπόρτερ και Social documentary photography τη φρίκη της γενοκτονίας της Ρουάντα.
Μετά από αυτή την τραυματική εμπειρία, ο Salgado θέλησε να αναλάβει το κτηνοτροφικό αγρόκτημα της οικογένειάς του στο Minas Gerais, μια περιοχή που τη θυμόταν ζωσμένη από ένα πλούσιο και ζωντανό τροπικό δάσος.
Δυστυχώς, η περιοχή είχε υποστεί μια δραματική μεταμόρφωση.
Μόνο το 0,5% ήταν πια καλυμμένο από δέντρα, και όλα τα άγρια ​​ζώα είχαν εξαφανιστεί.
“Η γη ήταν τόσο άρρωστη όσο ήμουν και εγώ – όλα ήταν κατεστραμμένα.
Μόνο το 0,5% ήταν πια καλυμμένο από δέντρα .
Στη συνέχεια η γυναίκα μου Lélia είχε μια υπέροχη ιδέα,  να αναδημιουργήσει και να αναστήσει αυτό το δάσος.
Και όταν αρχίσαμε να το κάνουμε αυτό, τότε όλα τα έντομα και τα πουλιά και τα ψάρια επέστρεψαν και χάρη στην αναγέννηση των δέντρων, ξαναγεννήθηκα – αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου.” Έχει πει χαρακτηριστικά ο  Salgado σε κάποια συνέτευξή του στο guardian

Το όνειρο της φύτευσης ενός δάσους στη Βραζιλία γέννησε το Instituto Terra.

Sebastião Salgado και η σύζυγός του, Lélia Wanick Salgado,

Για να υποστηρίξει αυτή τη φαινομενικά ουτοπική ιδέα, το ζευγάρι ίδρυσε το Instituto Terra, μια “περιβαλλοντική οργάνωση αφιερωμένη στην αειφόρο ανάπτυξη της κοιλάδας του ποταμού Doce”, το 1998.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, ο Salgado και η ομάδα του Instituto Terra σιγά σιγά αλλά σταθερά αναγέννησαν το σχεδόν πεθαμένο δάσος των 1.754 στρεμμάτων, μετατρέποντάς το από ένα άγονο τόπο σε έναν τροπικό παράδεισο.
Η Μητέρα Φύση πάντα βρίσκει έναν τρόπο να ξανα-αναγεννηθεί, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, τον κατάλληλο χειρισμό και τις γνώσεις των ανθρώπων που αποφασίζουν να τη βοηθήσουν.
Η ίδια η διαδικασία αναφύτευσης άρχισε μόλις το 1999, καθώς η περιφέρεια Minas Gerais, στην οποία βρίσκεται το οικογενειακό αγρόκτημα, υπέφερε από έλλειψη νερού μέχρι εκείνη την περίοδο. Το πρώτο βήμα ήταν να φυτευτούν όσπρια, τα οποία βοηθούν να ανακτήσει το έδαφος το χαμένο του άζωτο.
Το πρώτο κύμα δενδρυλλίων, ωστόσο, δεν λειτούργησε: “Κάναμε τις τρύπες στο έδαφος πολύ σφιχτά.
Για μερικές μέρες μετά ήμουν άρρωστος – άρρωστος από την καταστροφή – είχε δηλώσει τότε ο Salgado.
Αλλά το ζεύγος δεν παραιτήθηκε, και το αμέσως επόμενο έτος η απώλεια ήταν μόνο το 20% της καλλιέργειας.
Σήμερα ο Salgado και η σύζυγός του Lélia Wanick Salgado βοηθούμενοι από εθελοντές και ειδικούς, έχουν καταφέρει οι ετήσιες απώλειες να είναι μικρότερες του 10%.
Το δάσος γύρω από το αγρόκτημα είναι σήμερα ένα μη κερδοσκοπικό φυσικό καταφύγιο και η αποκατάστασή του έχει φέρει πολλά είδη ζώων στην περιοχή.
Εκατοντάδες είδη χλωρίδας και πανίδας έχουν κατακλύσει ήδη το μικρό αυτόν παράδεισο.
Εκτός από 293 είδη δένδρων, η γη τώρα γεμίζει με 172 είδη πουλιών, 33 είδη θηλαστικών και 15 είδη αμφιβίων και ερπετών – πολλά από τα οποία είναι απειλούμενα είδη.
Όπως ήταν αναμενόμενο αυτή η αναγέννηση είχε τεράστιο αντίκτυπο στο οικοσύστημα και στο μικροκλίμα της περιοχής.
Εκτός από την επανεισαγωγή των φυτών και των ζώων στην περιοχή, το έργο έχει αναζωογονήσει αρκετά αποξηραμένα πηγάδια στην περιοχή που ήταν ένα βήμα πριν την ολική καταστροφή.
Η ξηρασία στην περιοχή έχει περιοριστεί και οι τοπικές θερμοκρασίες έχουν επηρεαστεί θετικά.
Το ζευγάρι Salgado σήμερα εκπαιδεύει νέους οικολόγους, που φυτεύουν και καλλιεργούν εκατομμύρια φυτά στο φυτώριο και ο φημισμένος φωτογράφος σαν επίλογο λέει: “Όλα τα έντομα και τα πουλιά και τα ψάρια επέστρεψαν και, χάρη σε αυτή την αναγέννηση, αναγεννήθηκα και εγώ – αυτή ήταν η πιο σημαντική στιγμή για μένα”.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, 129 εκατομμύρια εκτάρια δασών, έχουν χαθεί από τη Γη από το 1990 μέχρι σήμερα.
Τα δάση αποψιλώνονται και αμέτρητα είδη φυτών και ζώων χάνουν τους οικοτόπους τους κάθε μέρα.
Αλλά τι μπορεί να κάνει κάποιος ενόψει μιας τέτοιας τεράστιας περιβαλλοντικής σφαγής;
Τι μπορεί να κάνει το άτομο όπου αισθάνεται μικρό και αβοήθητο;

Βέβαια κάποιος σίγουρα θα βρεθεί να πει – ναι αλλά ο Salgado είχε και έχει λεφτά.

Αυτό όμως είναι μια μεγάλη δικαιολογία όλων αυτών, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν είναι να μιλούν χωρίς να ξέρουν τι λένε – όλων αυτών που καταστρέφουν τα μικροκλίματα των περιοχών που ζουν με την ασύστολη και καταχρηστική χρήση των κλιματιστικών*, με την ασύστολη και συνεχή καταστροφή και μόλυνση του περιβάλλοντος που ζουν, με τα σκουπίδια τους με την εκπομπή ρύπων, την ασύστολη κρεατοφαγία και τόσα-τόσα άλλα…

*έχετε αναλογιστεί πόσο βάρβαρα καταστρέφονται τα μικροκλίματα από την ασύστολη, αλόγιστη και καταχρηστική χρήση των κλιματιστικών;

Instituto Terra.
Το όνειρο της φύτευσης ενός δάσους στη Βραζιλία γέννησε το Instituto Terra.
Το Instituto Terra , είναι μια “περιβαλλοντική οργάνωση αφιερωμένη στην αειφόρο ανάπτυξη της κοιλάδας του ποταμού Doce” το 1998
Το έργο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας φιλόδοξης πρωτοβουλίας που έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 από τους Lélia Deluiz Wanick Salgado και Sebastião Salgado.
Αντιμετωπίζοντας την περιβαλλοντική καταστροφή μέσα και γύρω από ένα πρώην αγρόκτημά τους βοοειδών κοντά στην πόλη Aimorés, στην πολιτεία της Βραζιλίας Minas Gerais, αποφάσισαν να δουλέψουν για να επαναφέρουν το αγρόκτημα στην πρότερη φυσική του κατάσταση του υποτροπικού τροπικού δάσους.
Προσέλαβαν συνεργάτες, έφεραν κεφάλαια και τον Απρίλιο του 1998 ίδρυσαν το Instituto Terra, έναν περιβαλλοντικό οργανισμό αφιερωμένο στη βιώσιμη ανάπτυξη της κοιλάδας του ποταμού Doce.
Από τότε, το όνειρο του ζευγαριού έχει ήδη αποφέρει πολύ καρπούς.
Χάρη στο έργο του Instituto Terra, το οποίο έχει πλέον δηλωθεί ως Ιδιωτική Φυσική Κληρονομιά (PNHR), περίπου 17.000 στρέμματα εκτάσεων που είχαν ξεραθεί και διαβρωθεί σε μεγάλο εύρος της κοιλάδας του ποταμού Doce έχουν πια μεταμορφωθεί.
Περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια φυτά, που πολλά από τα είδη τους προέρχονται από το Ατλαντικό Δάσος της Βραζιλίας,  έχουν αναπτυχθεί σε κατάλληλα διαμορφωμένο τόπο του ινστιτούτου.
Αυτά τα φυτά συνεχίζουν να αναδασώνουν όποιες περιοχές του αγροκτήματος χρειάζονται ακόμα φροντίδα και συμβάλλουν σε παρόμοια προγράμματα περιβαλλοντικής αποκατάστασης στις γύρω περιοχές.
Έτσι αυτό το πρώην αγρόκτημα βοοειδών που βρισκόταν σε κατάσταση προχωρημένης φυσικής υποβάθμισης, μετατράπηκε σε εύφορο δάσος, ζωντανό με χλωρίδα και πανίδα που για χιλιετίες είχε καταστήσει τον Ατλαντικό Δρυμό ένα από τα σημαντικότερα αποθέματα φυσικών ειδών στον κόσμο.

Η εμπειρία δείχνει ότι, με την επιστροφή της βλάστησης, το νερό εκρέει και πάλι από τις φυσικές πηγές και τα βραζιλιάνικα είδη ζώων που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν έχουν βρει και πάλι ένα ασφαλές καταφύγιο, ενώ παράλληλα το μικροκλίμα της περιοχής έχει αρχίσει σιγά-σιγά να βρίσκει την ισορροπία του.

ntina

artsandculture.google.com