Κατάρρευση και 2ου απεργού πείνας έξω από το Υπουργείο Υγείας!

                                              

Δυστυχώς, αυτό που φοβόμασταν έγινε! Και δεύτερος υγειονομικός απεργός πείνας κατέρρευσε έξω από το Υπουργείο Υγείας. Πρόκειται για τον Νίκο από τα Χανιά, τον Νίκο που την ημέρα της πανεργατικής συγκέντρωσης στην Πλατεία Κλαυθμώνος με όση δύναμη του είχε απομείνει ανέβηκε στην εξέδρα και ύψωσε το πανό των απεργών.Η αισιόδοξη νότα που πλημμύρισε τις καρδιές τους δεν ήταν αρκετή ,για να κρατήσει τον Νίκο όρθιο. Άλλωστε βρίσκονται ήδη στην 20η μέρα απεργίας πείνας και τα σώματά τους είναι αρκετά καταπονημένα.Ο Νίκος ήδη έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει ακόμα κάτι νεότερο. Όλη η Ελλάδα παρακολουθεί τις εξελίξεις με κομμένη την ανάσα. Ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για τον Νίκο και κάνουμε έκκληση για άλλη μια φορά στον Υπουργό Υγείας να αναθεωρήσει τη στάση του και να σταματήσει την κατάφωρη αδικία που γίνεται εις βάρος αυτών των ανθρώπων που μόνο καλό έχουν κάνει στο κοινωνικό σύνολο.Η επιστροφή τους στην εργασία τους είναι επιτακτική ανάγκη. Ο ελληνικός λαός το απαιτεί. Γιατί η δική τους τιμωρία είναι ταυτόχρονα και τιμωρία του ελληνικού λαού που στερείται τις υπηρεσίες τους.

ekabugeiaanastoles

21η ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

Ο ΒΡΑΧΟΣ

Κάποτε ήταν ένα παιδί.

Και άντεχε σ΄όλες τις δυσκολίες.

Ότι προκλήσεις και αν του βάζαν, όσα εμπόδια και αν έπρεπε να περάσει αυτός τα κατάφερνε. Έμοιαζε πολύ δυνατός.

Βράχος.

Έτσι τον λέγαν όλοι.

Βράχος που τα κύματα έσκαγαν πάνω του και εκείνος ακλόνητος, αγέρωχος και περήφανος τα άντεχε.

Μα πέρασαν τα χρόνια.

Και τα κύματα συνέχιζαν να έρχονται.

Και συνέχιζαν.

Και ο βράχος άρχισε να διαβρώνεται.

Αλλά άντεχε.

Και τα κύματα συνέχιζαν να έρχονται.

Κι ο βράχος έσπασε.

Σε κομμάτια.

Λειάνθηκε.

Έγινε βότσαλα.

Και τα κύματα πια δε σταμάταγαν.

Περνούσαν από πάνω του.

Όσοι τον ξέραν από παλιά συνέχισαν να του ζητούν να αντέχει.

Να συνεχίσει να σπάει τα κύματα.

Αλλά ο βράχος που ήταν πλέον βότσαλα ήξερε ότι κι αν είναι ακόμα από πέτρα δεν μπορεί πια να σταματήσει τα κύματα.

Ήξερε ότι πρόδωσε όσους τον αγάπησαν ως βράχο.

Αλλά κουράστηκε.

Κουράστηκε να σταματάει τα κύματα.

Νιώθει ότι δεν μπορεί πια.

Θέλει να τα αφήσει να περάσουν από πάνω του γλυκά.

Τον κούρασε το όχι του.

Κέρδισε πολλές μάχες αλλά κουράστηκε.

Άλλοι βράχοι σαν κι αυτόν αντέχουν ακόμα.

Δεν τους ζηλεύει.

Δεν τους ζήλεψε ποτέ.

Γιατί εκείνος ήθελε να 'ναι βράχος, όχι για να σπάνε πάνω του τα κύματα αλλά για να κάθονται πάνω του οι γλάροι.

Και έχει πια καιρό να δει γλάρους!

Είναι καιρός πάλι να τους ξανανταμώσει!

Όσο για τα σαπιοκάραβα που τόλμησαν να περάσουν από πάνω του είναι ήδη στον πάτο της θάλασσας...

Κι εκεί θα παραμείνουν ως κουφάρια ενός αλαζονικού παρελθόντος θυμίζοντας σε όλους ότι τελικά ο βράχος ως ένα αυθεντικό κομμάτι της φύσης έπαιξε το ρόλο του εξισσοροπιστή...

Υ.Σ. Ελπίζω κάποιοι να παρεκκλίνουν της πορείας τους όσο είναι νωρίς.

Νίπτω τας χείρας μου.

Προς Άπαντες

"The Equalizers"