Γεμιστά – και σε ποιόν δεν αρέσουν, και ναι είναι το σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού μας…
Και όταν γυρίζαμε τις κυριακές από το πρωινό μπάνιο μας -ξεκινούσε το πρωί και τελείωνε λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό μας- στη θάλασσα, το τραπέζι ήταν στρωμένο με το πιο αγαπημένο φαγητό όλων εμάς των παιδιών
Γιατί, ναι, η μάνα δεν έκανε μπάνιο, ήταν εκεί στην κουζίνα, για να μας έχει έτοιμο το μεσημεριανό, και ναι κανένας δεν μας πρόσεχε…
Τι βουτιές, τι παιχνίδια…
Τι κρυφτό μέσα στα φύκια…
Ούτε αντιηλιακά, ούτε πολύπλοκα μαγιό, ότι είχαμε…
Μαυρίζαμε, κοκκινίζαμε και αν πέφταμε και χτυπάγαμε, γόνατα,
αγγόνες είχαμε το κόκκινο – ναι, ναι το βαλσαμέλαιο, έτσι το λέγαμε…
Και μετά στα ορεινά για τον τρύγο της σταφίδας,
Εκεί όλοι…
παρατεταγμένοι…
παπούδες,
γιαγιάδες,
πατεράδες,
μανάδες,
παιδιά…
Ο τρύγος μας ήθελε όλους εκεί…και τα γεμιστά πάντα παρόν…
Και όταν γυρίζαμε τις κυριακές από το πρωινό μπάνιο μας -ξεκινούσε το πρωί και τελείωνε λίγο πριν το μεσημεριανό φαγητό μας- στη θάλασσα, το τραπέζι ήταν στρωμένο με το πιο αγαπημένο φαγητό όλων εμάς των παιδιών
Γιατί, ναι, η μάνα δεν έκανε μπάνιο, ήταν εκεί στην κουζίνα, για να μας έχει έτοιμο το μεσημεριανό, και ναι κανένας δεν μας πρόσεχε…
Τι βουτιές, τι παιχνίδια…
Τι κρυφτό μέσα στα φύκια…
Ούτε αντιηλιακά, ούτε πολύπλοκα μαγιό, ότι είχαμε…
Μαυρίζαμε, κοκκινίζαμε και αν πέφταμε και χτυπάγαμε, γόνατα,
αγγόνες είχαμε το κόκκινο – ναι, ναι το βαλσαμέλαιο, έτσι το λέγαμε…
Και μετά στα ορεινά για τον τρύγο της σταφίδας,
Εκεί όλοι…
παρατεταγμένοι…
παπούδες,
γιαγιάδες,
πατεράδες,
μανάδες,
παιδιά…
Ο τρύγος μας ήθελε όλους εκεί…και τα γεμιστά πάντα παρόν…
Στην πρωτοκαθεδρία…
Πεντανόστιμα,
πολύχρωμα και αγαπημένα…
Ντομάτες,
κολοκυθάκια,
μελιτζάνες,
κολοκυθοανθοί…
Και βέβαια ποτέ δεν ξέχασα τη συνταγή, πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν…
Τα μαγειρεύω συνέχεια και έτσι και αλλιώς…
Με τη συνταγή της γιαγιάς,
με τη συνταγή της μαμάς,
της πεθεράς,
Πεντανόστιμα,
πολύχρωμα και αγαπημένα…
Ντομάτες,
κολοκυθάκια,
μελιτζάνες,
κολοκυθοανθοί…
Και βέβαια ποτέ δεν ξέχασα τη συνταγή, πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν…
Τα μαγειρεύω συνέχεια και έτσι και αλλιώς…
Με τη συνταγή της γιαγιάς,
με τη συνταγή της μαμάς,
της πεθεράς,
της θείας, αλλά και με τη δική μου, τη διαφοροποιημένη…
Γιατί κάθε μαγείρισσα που “σέβεται την τέχνη της” θέλει να αφήσει και το δικό της στίγμα…
Τα δικά μου γεμιστά...
Γιατί κάθε μαγείρισσα που “σέβεται την τέχνη της” θέλει να αφήσει και το δικό της στίγμα…
Τα δικά μου γεμιστά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου