Λοβοτομή, μια παράλογη και ανατριχιαστική επέμβαση στον εγκέφαλο

Λοβοτομή: Η σκοτεινή πλευρά της επιστήμης και το πιο αμφιλεγόμενο Νόμπελ Ιατρικής

Στις 19 Νοεμβρίου του 1975 κυκλοφορεί η συγκλονιστική ταινία "Η Φωλιά του Κούκου" με έναν ανεπανάληπτο Jack Nicholson‎ - η ταινία θα μείνει πια γραμμένη στο μυαλό όλων όσων την είδαν ξαναθυμίζοντας την ανατριχιαστική ιστορία της λοβοτομής!

Η λοβοτομή ήταν η πιο διαδεδομένη ψυχοχειρουργική μέθοδος θεραπείας τη δεκαετία του '40. 
Ο "γιατρός" που την εφάρμοσε κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής. 
Όπως αποδείχτηκε όμως, η μέθοδος άφηνε πίσω της πολλούς-πολλούς νεκρούς καιχιλιάδες θύματα ως "φυτά" και οι 
μελέτες έδειχναν πως η λοβοτομή ήταν βάρβαρη, 
ανήθικη,
απάνθρωπη και αναποτελεσματική, παρόλα αυτά όμως ο António Moniz κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1949 και οι επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν ξεπέρασαν κατά πολύ τις 40.000 - σκεφτείτε πόσα άτομα καταστράφηκαν - με πιο γνωστά θύματα την άγνωστη αδελφή των Kennedy, Rosemary Kennedy, την  αδελφή του Tennessee Williams, Rose Isabel Williamsζ, αλλά και την Evita Perón.
Και το ότι εμείς σήμερα έχουμε γλυτώσει από τους "απάνθρωπους και αδίσταχτους γιατρούς" σαν τον António Moniz  και δεν μας τρυπάνε το κρανίο, το χρωστάμε στους λίγους γιατρούς που αντιτάχτηκαν και έσωσαν και την επιστήμη τους και όλους εμάς!!!
Και σίγουρα κάποιοι ίσως ρωτήσουν: μα και σήμερα λοβοτομές δεν μας κάνουν? και βέβαια δεν θα διαφωνήσω... 
και βέβαια δεν είναι λίγες οι φορές που και σήμερα με αμείωτο ζήλο για χιλιάδες λόγους μας κάνουν λοβοτομές!!!
λοβοτομές με άλλες μεθόδους βέβαια, αλλά δεν παύουν να είναι λοβοτομές  βάρβαρες, 
ανήθικες,
απάνθρωπες και αναποτελεσματικές!!!
Η ιδέα της λοβοτομής, με το όνομα λευκοτομή από τα λευκός + τομή, δηλαδή κοπή της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε δύο ανθρώπους το 1892 στην Ελβετία, από τον dr. Gottlieb Burckhardt - και τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι?

πέθαναν φυσικά, αφού μετά τη λοβοτομή έπεσαν σε κώμα και πέθαναν με αποτέλεσμα η ιδέα να εγκαταλειφθεί.

Αυτό βέβαια δεν πτόησε τον Πορτογάλο νευρολόγο Αντόνιο Μονίζ, να εφαρμόσει τη λοβοτομή σε τουλάχιστον, για αρχή, σε 40 άτομα.
Η μέθοδος που εφάρμοσε περιλάμβανε το άνοιγμα τρύπας στο κρανίο του ασθενούς, και την έγχυση αιθυλικής αλκοόλης/οινοπνεύματος στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, πράγμα που κατέστρεφε το τμήμα αυτό.
Το 1949, ο António Moniz που έχυνε αιθυλική αλκοόλη/οινόπνευμα στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, βραβεύθηκε με βραβείο Νόμπελ για την επίτευξη της λοβοτομής, με το όνομα λευκοτομή!!!

António Moniz - Πορτογάλος πολιτικός, ιδρυτής κόμματος και Υπουργός Εξωτερικών της Πορτογαλίας. 

Αφού ολοκλήρωσε την πολιτική του σταδιοδρομία επιστρέφει, σε ηλικία των 55 ετών, στην Ιατρική και δεν δίσταζε να χώνει μια λεπτή σπάτουλα στο μπροστινό μέρος του κρανίου των ασθενών, ώστε να διαχωρίσει ελαφρά τους δύο μετωπιαίους λοβούς, προτού ρίξει οινόπνευμα για να νεκρώσει αυτό το τμήμα του εγκεφαλικού φλοιού.

Αυτό που δεν είναι πολύ γνωστό για τον António Moniz  είναι η επίσημη πολιτική του σταδιοδρομία!
Ο Moniz ξεκίνησε την επίσημη πολιτική του σταδιοδρομία όταν εξελέγη στο κοινοβούλιο το 1900...
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, διορίστηκε Πρέσβης στην Ισπανία και στη συνέχεια έγινε Υπουργός Εξωτερικών το 1917 και το 1918 ηγήθηκε της πορτογαλικής αντιπροσωπείας στην Ειρήνη των Βερσαλλιών Συνέδριο.
Αποσύρθηκε από την πολιτική το 1919 μετά από μονομαχία που προέκυψε από πολιτική διαμάχη και δεν έχασε την ευκαιρία να ξαναγυρίσει στην ιατρική!
Έτσι το 1926, σε ηλικία 51 ετών, ο Moniz αποσύρθηκε από την πολιτική και επέστρεψε στην ιατρική με πλήρη απασχόληση, για να επιτελέσει το απάνθρωπο έργο του, στο όνομα της ιατρικής επιστήμης!
Και όταν η λευκοτομή πήρε το δρόμο προς τις ΗΠΑ, τελειοποιήθηκε από τον άλλο σωτήρα της ανθρωπότητας, τον Walter Freeman και το όνομά της άλλαξε σε λοβοτομή. 
Ο Freeman ανακάλυψε ότι ήταν δυνατή η πρόσβαση στο μετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου μέσω της οφθαλμικής κόγχης, γι’ αυτό και έκανε επεμβάσεις πάνω από το βολβό του ματιού. 

Μια άλλη μέθοδός του ήταν να ανοίγει με μια μικρή μύτη τρυπανιού το κρανίο από την περιοχή του αυτιού και αφού έφτανε στο μετωπιαίο φλοιό κατέστρεφε οριστικά τα νεύρα χτυπώντας απότομα το τρυπάνι με ένα μικρό σφυρί.

Ο γιατρός κατέστρεφε κάποια τμήματα του εγκεφάλου τα οποία βρίσκονταν στο μετωπιαίο λοβό, με σκοπό την απενεργοποίηση σημαντικών εγκεφαλικών λειτουργιών.
Για να το πετύχουν αυτό, οι χειρουργοί άνοιγαν τρύπες στο κρανίο του ασθενούς, μέσω των οποίων, με ειδικά εργαλεία, έφταναν στα μέρη του εγκεφάλου που ήθελαν. 
Οι κύριες είσοδοι ήταν από το αυτί, το βολβό του ματιού ή και απευθείας από το πάνω μέρος του κρανίου.

Ο Freeman κυκλοφορούσε τη δεκαετία του 1950 με ένα βανάκι που μετέφερε τον εξοπλισμό του και έκανε λοβοτομές παντού, από τα νοσοκομεία μέχρι και τα δωμάτια ξενοδοχείων. 
Μπορούσε να υποβάλλει σε λοβοτομή από ψυχικά ασθενείς μέχρι άτακτα παιδάκια, ή αμελείς νοικοκυρές και μετέτρεψε πολλούς ανθρώπους σε "φυτά", προτού χάσει την ιατρική του άδεια.
Ήταν τόσο αδίστακτος που δεν δίστασε να κάνει λοβοτομή σε ένα τετράχρονο παιδάκι!
Και βέβαια βρήκε πολλούς υποστηρικτές, όχι που δεν θα έβρισκε, η όλη του όμως συμπεριφορά και το φλερτ του με τα μέσα ενημέρωσης αντανακλούσε μια αλαζονεία και σκληρότητα που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία πολλών ανθρώπων. 
Από τις 3.500 λοβοτομές που πραγματοποίησε ή επέβλεψε κατά τη διάρκεια της καριέρας του, εκτιμάται ότι 490 άτομα πέθαναν ως αποτέλεσμα της θεραπείας, ενώ χιλιάδες έμεινα  για πάντα "φυτά"
Επίσης το 1951, ένας από τους ασθενείς του Freeman στο Cherokee Mental Health Institute πέθανε όταν ο αδίστακτος "γιατρός" ξαφνικά σταμάτησε για μια φωτογραφία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και ο τροχοκλαστής εισχώρησε κατά λάθος πολύ στον εγκέφαλο του ασθενούς. 
Μετά από τέσσερις δεκαετίες ο Freeman είχε κάνει προσωπικά πιθανώς έως και 4.000 λοβοτομές ακόμα και σε ανυποψίαστα παιδάκια 4 ετών, παρά το γεγονός ότι δεν είχε επίσημη χειρουργική εκπαίδευση, μέχρι που τελικά αποφάσισαν να του απαγόρευσαν τη χειρουργική επέμβαση το 1967, αφού πια είχε καταστρέψει δεκάδες ανθρώπους, από τους οποίους όσοι δεν πέθαναν έχασαν κάθε επαφή με την πραγματικότητα, δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους και δεν είχαν καθόλου αισθήματα.
Σήμερα η πρακτική αυτή επικρίνεται διότι οι ασθενείς χάνουν το μεγαλύτερο μέρος της συναισθηματικής τους ζωής και διότι υπήρξε εκτεταμένη κατάχρηση της μεθόδου καθώς χρησιμοποιήθηκε και ως
"διορθωτική" της προσωπικότητας!
Ανήκει στις μαύρες σελίδες της Ιατρικής και η λέξη "λοβοτομή" είναι συνώνυμη της "σφαγής". 
Εν το μεταξύ έχουν υπάρξει εκκλήσεις για ανάκληση του βραβείου Νόμπελ του Moniz, ειδικά από συγγενείς μελών οικογενειών που υποβλήθηκαν σε λευκοτομές!

και δυστυχώς, όπως πολλές φορές έχει συμβεί μέχρι σήμερα, μάλιστα και μέχρι πολύ πρόσφατα, η κοινωνία αποδέχτηκε τη λοβοτομή, τη θεώρησε ακίνδυνη, γρήγορη και απλή μέθοδο διόρθωσης της προσωπικότητας, για έναν πολύ απλό λόγο όπως ισχυρίζονται αυτοί που υοθετούν αυτές τις απόψεις και συμπεριφορές: 

για το καλό μας!

Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina

~~~~~~~~~~~
και ένα εξαιρετικό άρθρο από τον Κωστή Σιδέρη  - https://www.facebook.com/sideriscos/posts/pfbid0Utri9GsvP9f4zUSTMza71AaWsmAJ4aGgfP2t71NvULBttSTBh58sBe6Scvpn1Vtvl
Την δεκαετία του 1920, ο διακεκριμένος επιστήμονας  António Caetano de Abreu Freire Egas Moniz, γνωστός ως Egas Moniz σκέτο, αφού εγκατέλειψε μια άκρως δυναμική πολιτική καριέρα, στα 51του αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι με την επιστήμη. 
Ήταν ο άνθρωπος που έπεισε το σύνολο του επιστημονικού κόσμου για το όφελος της "λευκοτομης" (leucotomy) μετέπειτα γνωστής ως λοβοτομή.  
Η πρακτική αυτή θεωρήθηκε τότε η "μόνη λύση" για την θεραπεία ψυχικών νόσων και η πρώτη επέμβαση πραγματοποιήθηκε το 1935. 
Στην συνέχεια εφαρμόστηκε με επιστημονική ακρίβεια για αρκετά χρόνια σε ασθενείς και όλοι ήταν αρχικά ενθουσιασμένοι με τα εκπληκτικά αποτελέσματα. 
Μάλιστα το 1949 τιμήθηκε με Νόμπελ "for his discovery of the therapeutic value of leucotomy in certain psychoses". 
Οι "αρνητές" βέβαια τον κατηγορούσαν ότι υποτιμούσε συστηματικά τις παρενέργειες και ότι τα δεδομένα που παρουσίαζε ήταν ανεπαρκή, ενώ   αγνοούσε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στους "τυχερούς" ασθενείς. 
Εννοείται ότι αυτοί οι "εχθροί της επιστήμης"  αγνοήθηκαν με αποτροπιασμό από το 99% των ειδικών της εποχής. 
Δεν υπάρχουν πληροφορίες αν τους αφαιρέθηκαν και τα πτυχία που τόλμησαν να αμφισβητήσουν το επιστημονικό consensus της εποχής, ή αν φυλακίστηκαν από κυβερνήσεις που εκπροσωπούσαν τότε,  την Επιστήμη επί της Γης. 
Η ιστορία πάντως λέει, ότι χρειάστηκαν δεκαετίες για να καταλήξει τελικά η επιστημονική κοινότητα ότι η πρακτική αυτή   προκαλούσε όντως σοβαρά προβλήματα στους ασθενείς και άρα έπρεπε  να εγκαταλειφθεί.
Οι συγγενείς των λοβοτομημένων από την άλλη,  είχαν την τιμή να απολαύσουν ισόβια τα "καλά αποτελέσματα" αυτής της θεραπείας. 
Η ιστορία των θετικών επιστημών, είναι γεμάτη από καταπληκτικές θεωρίες οι οποίες αν και αρχικά φαίνονταν εκπληκτικές, αποτελεσματικές και σωτήριες, τελικά κονιορτοποιήθηκαν από την αμείλικτη και θρασύτατη πραγματικότητα, που επιμένει να γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις ανθρώπινες ιδεοληψίες. 
Και μάλιστα, ασχέτως τι λέει κάθε φορά το "99% των ειδικών", αρκεί να διαφωνήσει η πραγματικότητα και η συζήτηση τελειώνει. 
Φαίνεται λοιπόν ότι οι σύγχρονοι "φανατικοί οπαδοί της επιστήμης", έχουν άγνοια από την Ιστορία των Θετικών Επιστημών. 
Δεν ακολουθούν τα δεδομένα αλλά την "καρδιά τους" και τους "ευσεβείς πόθους" τους. Μάλιστα φτάνουν να προβλέπουν αποτελέσματα ερευνών σε εξέλιξη, με μια εκπληκτική βεβαιότητα, λες και έχουν κάποιο μυστηριώδες κληρονομικό χάρισμα να βλέπουν στο μέλλον. 
Καθόλου παράξενο επομένως που βλέπουμε την ευκολία με την οποία μας επιστρέφουν στον Σκοταδισμό.