το άρθρο δημοσιεύτηκε στο
unfollow την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου του 2013
από τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
Τώρα λοιπόν που ο επίτροπος της ΕΕ Χοακίν Αλμούνια κατέστησε σαφές, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι καταθέτες είμαστεουσιαστικά (συμ)μέτοχοι από το πρώτοευρώ στην περίπτωση που οι τράπεζεςβαρέσουν κανόνι, και ότι η Κύπρος δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας για όσα θα ακολουθήσουν, πρέπει να έχει γίνει απόλυτα κατανοητό ότι τα χρήματά μας δεν είναι ασφαλή πουθενά.
Κατανοητό όχι μόνο σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο, αλλά ακόμη και στον τελευταίο νεοφιλελεύθερο, που επέλεγε να εθελοτυφλεί πιστεύοντας στην ελεύθερη αγορά και την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων…
Δεν θα μιλήσουμε για την αφερεγγυότητα της ελληνικής κυβέρνησης που διατυμπανίζει ότι εγγυάται για τις καταθέσεις έως 100.000 ευρώ, ενώ ουσιαστικά δεν έχει τη φερεγγυότητα να μιλήσει ούτε για το κέρμα του ενός ευρώ. Θα μιλήσουμε για το ίδιο το σύστημα και τους –πολλούς– τρόπους που έχει (κι αν δεν έχει, εφευρίσκει) προκειμένου να λειτουργεί μονίμως ενάντια στους μη έχοντες.
Σε ένα mainstream μέσο η είδηση θα μπορούσε να περάσει ως το παράδειγμα της… ανάπτυξης που έρχεται στη χώρα – και μάλλον έτσι θα παρουσιαστεί, όταν το μάθουν βέβαια.
Στις αρχές του 2014 η γνωστή ελβετική τράπεζα Credit Suisse ανοίγει υποκατάστημα στην Αθήνα.
Μαθαίνουμε μάλιστα ότι ετοιμάζει και δυνατό διαφημιστικό μπάσιμο, το οποίο θα καρπωθούν τα γνωστά ΜΜΕ. Η Καθημερινή, η Ημερησία, η Ναυτεμπορική, και φυσικά τα κανάλια των γνωστών «επιφανών» επιχειρηματιών της χώρας, όπως ο κ. Μπόμπολας και ο κ. Αλαφούζος.
Όμως εμείς δεν είμαστε mainstream μέσο και μας αρέσει να διατυπώνουμε απλά ερωτήματα – και να τα απαντάμε:
Γιατί άραγε, εν μέσω της πρωτοφανούς κρίσης που μαστίζει τη χώρα, ένα πιστωτικό ίδρυμα τέτοιου είδους αποφασίζει να ανοίξει παράρτημα στην Ελλάδα;
Μην είναι η ανάπτυξη που έρχεται;
Μπα…
Μην είναι που οι υπουργοί της κυβέρνησης κατάφεραν να προσελκύσουν επιτέλους μια επένδυση στη χώρα;
Παρότι δεν είναι διόλου απίθανο να τους δούμε να διαγκωνίζονται για το ποιανού κατόρθωμα είναι, ούτε αυτό ισχύει.
Μάλλον οι δηλώσεις Αλμούνια έφεραν την ελβετική τράπεζα, αλλά μην πάει ο νους σας στο… καλό.
Η Credit Suisse έρχεται εδώ για να εκμεταλλευτεί ακριβώς αυτή την ανασφάλεια που προκύπτει από τις δηλώσεις του κ. Αλμούνια και το ξύπνημα του εφιάλτη για το ληστρικό κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο.
Με απλά λόγια: Αν διαθέτετε 130.000 ευρώ (συγκεκριμένα, 136.000 ελβετικά φράγκα, τόσο είναι το μίνιμουμ ποσό για να ανοίξετε λογαριασμό) ή περισσότερα, από τις αρχές του 2014 θα μπορείτε να τα καταθέσετε στην ελβετική τράπεζα μέσω του υποκαταστήματός της στην Αθήνα.
Έτσι, θα γλιτώσετε τον εφιάλτη του κουρέματος α λα Κύπρος, ό,τι κι αν συμβεί.
Έτσι και αλλιώς τα πολύ μεγάλα πορτοφόλια της χώρας έχουν ήδη τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
Όμως, υπάρχουν καταθέτες που ακόμη έχουν τέτοια ποσά στις ελληνικές τράπεζες –αυτοί έχουν την επιλογή.
Για τους υπόλοιπους, οι επιλογές είναι δύο: είτε το ρίσκο της αποταμίευσης σε ελληνικές τράπεζες είτε το ρίσκο της αποταμίευσης στο… στρώμα, που λέει κι ο Στουρνάρας.
Ήταν δεδομένο ότι οικονομικά κοράκια της Ευρώπης δεν θα άφηναν τίποτα στην τύχη.
Το χρήμα μαζεύει συνεχώς κι άλλο χρήμα.
Και την ώρα που ο Αλμούνια φρόντιζε –με τόσο βολικό τρόπο– να ξυπνήσει τον εφιάλτη του κουρέματος, και μάλιστα από το πρώτο ευρώ, πολλοί καταθέτες θα τρέξουν πανικόβλητοι να διασφαλίσουν τα χρήματα τους.
Άλλωστε το δράμα της Κύπρου το ζήσαμε σε απευθείας σύνδεση.
Όλο αυτό το σκηνικό αβεβαιότητας, βέβαια, απειλεί να δημιουργήσει πρόβλημα στη ρευστότητα της αγοράς, αλλά αυτό είναι μια παράπλευρη απώλεια.
Το καπιταλιστικό σύστημα θα προσπαθήσει να προστατεύσει τους «έχοντες» έστω και λίγα (με τα δικά τους μετρήματα), αδιαφορώντας προκλητικά για όσους πραγματικά έχουν ανάγκη.
Οι οικονομίες μιας ζωής μπορεί να εξανεμιστούν, οι καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες ποτέ.
Θα μπορούσε να συμπληρώσει κανείς πως αυτή η κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα και στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Επιστρέψτε μας να μην θρηνήσουμε για τον Κωστόπουλο, τον Σάλα και τον Λάτση.
Στην επόμενη μεγάλη φουρτούνα, θα ξαναγίνει μια ανακεφαλαιοποίηση, που θα πληρωθεί κατά 90% με τα δικά μας χρήματα, ενώ οι ίδιοι θα κληθούν να συνεισφέρουν μόλις το 10%, διατηρώντας στο ακέραιο το μάνατζμεντ και τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών «τους».
Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους υπουργούς της κυβέρνησης να πανηγυρίζουν για τις επενδύσεις που γίνονται στη χώρα.
Για όσο χρόνο τους μένει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου