Αποτελεί ουσιαστικά ενδιάμεσο σταθμό ανάμεσα στην παραδοσιακή και στη μοντέρνα τζαζ.
Η ονομασία του προέρχεται από το αγγλικό ρήμα swing, που σημαίνει ταλάντευση, ακριβώς γιατί η μουσική ήταν εύθυμη και ρυθμική και γιατί συνδυαζόταν με τον αντίστοιχο χορό που απαιτούσε ευκινησία.
Ο swing ρυθμός χαρακτηρίζεται από την έμφαση στα 2/4 ή σε όγδοα ή σε 16κτα του μέτρου, offbeat, σε αντίθεση με τους πιο παραδοσιακούς ή ποπ ή ροκ ν ρολλ ρυθμούς που η έμφαση συνήθως δίνεται στις νότες στο 1/4 ή 3/4.
Το είδος του σουίνγκ πρωτοεμφανίστηκε μετά το 1920 στο Σικάγο, στις μεγάλες ορχήστρες μαύρων και κυρίως του Count Basie και της Mary Lou Williams.
Μετά το 1930 όμως πλήθαιναν οι μεγάλες ορχήστρες και οι λευκοί άρχισαν να αντιγράφουν τη μουσική των μαύρων.
Η μουσική καλλιέργεια των λευκών τους έκανε νά διαμορφώσουν ένα άλλο είδος τζαζ με στοιχεία ευρωπαϊκής μουσικής.
Από τότε μέχρι σήμερα δεν έπαψαν οι επιδράσεις, είτε προέρχονταν από την κλασική μουσική είτε από την ξένη λαϊκή.
Χάρη στο σουίνγκ, όμως, άνοιξαν οι ορίζοντες της jazz και άρχισε η διάδοση της και εξω από την Αμερική.
Από το 1935 μέχρι το 1945 όλες oι ορχήστρες έπαιζαν σουίνγκ, η νεολαία χόρευε τον αντίστοιχο χορό, το ραδιόφωνο μετέδιδε προγράμματα τζαζ ενώ παράλληλα γίνονταν κοντσέρτα και περιοδείες.
Επιπλέον, ο Benny Goodman είχε στεφθεί βασιλιάς του σουίνγκ ενώ ονομαστές ορχήστρες ήταν αυτές των αδελφών Jimmy και Tommy Dorsey και του Glenn R. Miller
Μέσα από τις μεγάλες ορχήστρες του σουίνγκ, ξεπήδησαν πολλοί μουσικοί που έδωσαν ώθηση στους νεώτερους να καινοτομήσουν ριζικά στη τζαζ, προκαλώντας τη βαθμιαία μετάβαση από τις παλιές μορφές προς τις νεότερες.
Μεγάλες προσωπικότητες αυτής της «μετάβασης» είναι ο Charles Henry Christian στην κιθάρα, ο Lester Willis Young στο τενόρο σαξόφωνο, ο Τζίμμυ Μπλάντον στο μπάσο και ο Roy Eldridge στην τρομπέτα.
Στην εποχή του σουίνγκ θα πρέπει να αναφερθεί και ένας πολύ σπουδαίος συνθέτης και πιανίστας, ο Edward Kennedy “Duke” Ellington, παρόλο που δεν ανήκει ολοκληρωτικά σε κανένα στυλ.
Έγινε πολύ γνωστός με τη συμβολή του στη δημιουργία της διασκευασμένης τζαζ για μεγάλη ορχήστρα, χαρακτηριστικό της περιόδου του σουίνγκ.
Ο Edward Kennedy “Duke” Ellington είναι αναμφίβολα από τους σημαντικότερους μουσικούς σε όλη την ιστορία της τζαζ καθώς η ζωή του συμβαδίζει με τη γένεση και την ανάπτυξη της.
Η μουσική του αποτελεί μια σύζευξη της παραδοσιακής και της μοντέρνας τζαζ κατά ένα μοναδικό τρόπο.
Στα χρόνια του σουίνγκ εμφανίζονται και οι σημαντικότερες τραγουδίστριες και τραγουδιστές της τζαζ: η Ella Jane Fitzgerald, η Billie Holiday, η Anita Belle Colton ο Francis Albert Sinatra, ο Τζίμμυ Ράσσιγκ κ.ά.
Ένας συνδυασμός τουswing με την αφρο-κουβανέζικη μουσική σχημάτισε το Mambo και επηρέασε ορχήστρες όπως του Ernesto Antonio “Tito” Puente ενώ και οι ορχήστρες σουίνγκ συνήθιζαν να παίζουν κομμάτια σε αυτούς τους ρυθμούς.
Ένα από τα θετικά στοιχεία του σουίνγκ ως μουσικό είδος αποτελεί το γεγονός ότι χρησιμοποίησε στις ορχήστρες λευκούς και νέγρους μουσικούς μαζί. Αυτό ήταν μια νίκη στις φυλετικές διακρίσεις των Αμερικανών και στην επιμονή τους να θεωρούν την τζαζ μουσική μόνο των νέγρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου