έχεις εδώ την Λευτεριά...

...συνέχεια...
...ο Αίγαγρος στέκει ακίνητος και οσμίζεται ακόμη τον αέρα. 

Έπειτα, ξαφνικά, υψώνει το κεφάλι του και αφήνει μέγα βέλασμα, που αντηχεί επάνω και πέρα απ’ τα φαράγγια σαν γέλιο λαγαρό, και μονομιάς, με πήδημα γοργό, σαν βέλος θεόρατο ή σαν διάττων, ακόμη πιιο ψηλά πετιέται.
...γεια και χαρά σου, Αίγαγρε! 

Γιατί να σου φαντάξουν τα λόγια του κάμπου και οι φωνές του; 

Γιατί να προτιμήσης του κάμπου τα κατσίκια; 

Έχεις ό,τι χρειάζεσαι εδώ και για βοσκή και για οχείες και κάτι παρά πάνω, κάτι που, μα τον Θεό, δεν ήκμασε ποτέ κάτω στους κάμπους – έχεις εδώ την Λευτεριά!
...συνεχίζεται...
ανδρέας εμπειρίκος...
ntina