Η ατομική βόμβα της εποχής μας

 L. Matthew Meyers 
Το "οppenheimer" είναι μια επική ταινία και ένα εξαιρετικό κινηματογραφικό επίτευγμα. 
Η βιογραφική ταινία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν αποδίδεται αρχικά ως θρίλερ, ένας αγώνας δρόμου ενάντια στους Ναζί για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, και στη συνέχεια μεταπίπτει σε πολιτικό θρίλερ, καθώς οι πολιτικοί της Ουάσινγκτον συκοφαντούν τον επιστήμονα. 
Κάθε εργαλείο του κινηματογράφου χρησιμοποιείται με άψογο τρόπο, όλα για να εξυπηρετήσει την συναρπαστική προσωπική ιστορία που αναπτύσσεται μέσα στην ευρύτερη ιστορία του πολέμου. 
Οι πραγματικά σπουδαίες ερμηνείες, οι οποίες είναι επακόλουθο των ικανοτήτων των σπουδαίων ηθοποιών  να εξαφανίζονται μέσα σε έναν ρόλο, να ενστερνίζονται τόσο τον χαρακτήρα του, ώστε σχεδόν να φαίνεται ότι παρακολουθούμε ένα ντοκιμαντέρ και όχι μια κινηματογραφική ταινία!

Για το σκοπό αυτό, η ταινία αποτελεί επίτευγμα καριέρας για τον Cillian Murphy ως Oppenheimer, την Emily Blunt ως σύζυγό του και τον Robert Downey, Jr. ως ναύαρχο Lewis Strauss. 
Πράγματι, η δουλειά του Downey ήταν πάντα συναρπαστική, επειδή είναι τόσο ικανός στο να παίζει την πραγματικότητα της στιγμής, ώστε η δουλειά του συχνά μοιάζει σαν να ζει τον ρόλο του. 
Αυτή η ερμηνεία είναι η καλύτερη της καριέρας του. 
Όλο το υποστηρικτικό καστ από άγνωστους ως επί το πλείστον ηθοποιούς ή ηθοποιούς χαρακτήρων είναι εξαιρετικό.
Όλα τα στοιχεία του "οppenheimer" συνθέτουν κάτι σπάνιο σε μια ταινία: προσφέρει κάτι περισσότερο από απλή αντίδραση, αλλά μάλλον δημιουργεί μια πραγματική συναισθηματική ανταπόκριση. 
Η καταρράκωση της Ψυχής
Η ταινία παρουσιάζει ένα μνημειώδες γεγονός που είναι τόσο πέρα από κάθε κατανόηση που ενεργοποιεί το ατομικό και το συλλογικό μας ασυνείδητο. 
Ενεργοποιεί σκέψεις πως ο κόσμος βρίσκεται τώρα σε παρόμοια θέση, ότι όλα μοιάζουν σαν να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, ότι τα πράγματα κινούνται πολύ γρήγορα, ότι κάτι δεν πάει καλά. 
Καθώς μελετούσα αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα, ανέπτυξα μια θεωρία που προκύπτει από τη διάσημη ρήση του ψυχολόγου βάθους Carl Jung:
"Ο κόσμος κρέμεται από μια λεπτή κλωστή και αυτή είναι η ψυχή του ανθρώπου... ΕΜΕΙΣ είμαστε ο μεγάλος κίνδυνος. 
Ο ψυχισμός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. 
Τι θα συμβεί αν κάτι πάει στραβά με τον ψυχισμό;"
Πιστεύω ότι κάτι δεν πήγε καλά με τον ψυχισμό των ανθρώπων. 
Ήταν το Covid-19. 
Πιο συγκεκριμένα, ήταν η πολιτική και η αντίδραση των μέσων ενημέρωσης στο Covid-19 που μόλυνε τη συλλογική ψυχή.
Ξεκίνησε από την κυβέρνηση, όπου η αρχικά άγνωστη φύση του ιού έκανε τους κυβερνώντες να καταστροφολογούν και να υιοθετούν ένα αποκαλυπτικό αρχέτυπο. 
Εάν οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, οι κυβερνώντες θα εκδιώκονταν από την εξουσία. 
Ως εκ τούτου, επινόησαν την "ασφαλέστερη" λύση με τη μορφή των λουκέτων/lockdowns
Τα μέσα ενημέρωσης, πρόθυμα πάντα να υποδαυλίσουν τον φόβο τάχτηκαν στο πλευρό τους. 
Μαζί, αυτές οι δύο διεφθαρμένες οντότητες καταπάτησαν την ορθολογική σκέψη, αγνόησαν τα δεδομένα και δημιούργησαν μια υστερική αντίδραση για έναν ιό με πάρα πολύ μικρές τιμές θνητότητας!
Γέννησαν τη μαζική ψυχογενή ασθένεια/mass psychogenic illness, MPI, στον πληθυσμό, η οποία αποδείχθηκε - και θα συνεχίσει να αποδεικνύεται - καταστροφική για την Αμερική και τον κόσμο.

Η ατομική βόμβα της γενιάς μας
Αυτή η θλιβερή και καταστροφική σειρά γεγονότων είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι ο Covid-19 ήταν το ισοδύναμο της ατομικής βόμβας της γενιάς μας.
Σκεφτείτε τους παραλληλισμούς: 
Οι πρώτες αναφορές του ιού χρησιμεύουν ως το ανάλογο του βομβαρδισμού της Ιαπωνίας. 
Οι αναφορές των ειδήσεων δημιούργησαν μια αλυσιδωτή αντίδραση που συσπειρώθηκε σε μια ψυχική έκρηξη πρωτοφανούς μεγέθους.
Ο κυλιόμενος πανικός κατά τη διάρκεια της εβδομάδας της 9ης Μαρτίου 2020, όπως αναδεικνύεται από την έφοδο στα παντοπωλεία, 
τα βενζινάδικα και το χαρτί τουαλέτας, χρησιμεύει ως το ανάλογο με το/τα ωστικό/ά κύμα/τα μετά τις πυρηνικές εκρήξεις στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Για πάνω από 30 μήνες, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι αριστερίζουσες πολιτείες και δήμοι, σε συνδυασμό με τα αδιάφορα ή/και διεφθαρμένα μέσα ενημέρωσης, σκόρπιζαν στην Αμερική, κατήφεια, ζοφερότητα, κατάθλιψη. 
Καθημερινός απολογισμός θανάτων, νοσηλειών και καταμετρήσεων κρουσμάτων. 

Ζοφερές ιστορίες για “long Covid.”
Στενάχωρες προειδοποιήσεις να παραμείνουμε "κοινωνικά απόμακροι" και να καλύψουμε τα πρόσωπά μας με μάσκες, παρόλο που διαισθητικά γνωρίζαμε ότι αυτές δεν λειτουργούν. 
"Μείνετε στο σπίτι, σώστε ζωές". 
"Δεν υπάρχει θεραπεία". 
"Θα πεθάνετε αν κολλήσετε Covid". 
Ήταν αδυσώπητο.
 Ήταν αναπόφευκτο. 
Τα μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση μιλούσαν μόνο γι' αυτό και όλα όσα μας έλεγαν αποδείχθηκαν 100% λανθασμένα. 

Όλα. 
Επεκτείνοντας τον παραλληλισμό της δηλητηρίασης από ραδιενέργεια ένα βήμα παραπέρα, είναι πλέον προφανές ότι η άμεση ζημία της δημόσιας πολιτικής θα διαρκέσει μια ολόκληρη γενιά. 
Τα παιδιά που εκπαιδεύονται μέσω Zoom έχουν ως αποτέλεσμα σημαντικές απώλειες στη μάθηση. 
Η ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας έχει καθυστερήσει. 
Υπήρξε αύξηση της χρήσης αλκοόλ, 

της κατάχρησης ναρκωτικών, 

της συζυγικής κακοποίησης, σε επίπεδα ρεκόρ, 

της παιδικής κακοποίησης, 

της κατάθλιψης και του άγχους, 

της παχυσαρκίας και των αυτοκτονιών από τα λουκέτα. 
Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις καταστράφηκαν κυριολεκτικά, μαζί με το έργο ζωής των ιδιοκτητών τους, ενώ τα μεγάλα καταστήματα λιανικής πώλησης επιτράπηκε να παραμείνουν ανοιχτά. 
Σε κάθε κατηγορία που αναφέρθηκε παραπάνω, οι κοινότητες με χαμηλό εισόδημα και οι μειονότητες βίωσαν τα χειρότερα αποτελέσματα από όλες τις δημογραφικές ομάδες.
Τα επακόλουθα σοκ ζήτησης και προσφοράς, σε συνδυασμό με τα τρισεκατομμύρια σε κρατικό χρήμα και δεκάδες δισεκατομμύρια συναφούς απάτης, κατέστρεψαν την οικονομία και οδήγησαν στον υψηλότερο πληθωρισμό των τελευταίων δεκαετιών. 
Αυτό συνέβη σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στις ΗΠΑ.
Το WEF εκτιμά ότι οι φοιτητές θα χάσουν 17 τρισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Ηθική και εξουσία
Ένας λόγος για τον οποίο το Oppenheimer "ήρθε" με τέτοια δύναμη είναι ότι το Oppenheimer, όπως και άλλοι, παλεύει πολύ με τις ηθικές προκλήσεις που θέτει η επινόησή του. 
Οι περισσότεροι ηθικά υγιείς άνθρωποι αντέδρασαν στην ατομική βόμβα με κάποιου βαθμού ανάμεικτα συναισθήματα. 
Δεν υπήρξε τέτοια ηθική πάλη μεταξύ των εξουσιαστών του Covid-19. 
Αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι κάθε στοιχείο των επιλογών και των επικοινωνιών της δημόσιας πολιτικής τους ήταν εντελώς λανθασμένο. 
Αρνούνται να παραδεχτούν ότι συμμετείχαν σε παράλογους κανόνες που στέρησαν από τα άτομα τα πολιτικά τους δικαιώματα και ουσιαστικά ανάγκασαν πάρα πολλούς ανθρώπους να κάνουν εμβόλια με ένα πειραματικό φάρμακο που ήταν διαρρέον και μη ανθεκτικό, που φαίνεται να αυξάνει την πιθανότητα προσβολής από τον ιό όταν γίνονται πολλαπλοί εμβολιασμοί και του οποίου η ασφάλεια φαίνεται να αμφισβητείται όλο και περισσότερο. 
Η επιστήμη σχετικά με τα εμβόλια ήταν εσφαλμένη. 
Οι εξουσιαστές αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη για αυτές τις ηθικές παραβάσεις. 

Πράγματι, τις δικαιολογούν και υπονοούν ότι θα το έκαναν ξανά με τον ίδιο τρόπο. 
Όλα αυτά για έναν ιό για τον οποίο το ποσοστό θανάτου για τα επιβεβαιωμένα κρούσματα ήταν 1,1%. 

Το 76% των θανάτων αφορούσε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. 
Το 95% των ασθενών που πέθαναν με Covid-19 είχαν κατά μέσο όρο 4 συννοσηρότητες, πράγμα που σημαίνει ότι είχαν ήδη κακή υγεία. 
Υπήρξαν λίγο κάτω από 3.000 θάνατοι σε παιδιά ηλικίας 14 ετών και κάτω, ή 0,26% των συνολικών θανάτων, και 0,02% των θανάτων σε αυτή τη δημογραφική ομάδα, το 13,6% των επιβεβαιωμένων περιπτώσεων συνέβη σε παιδιά ηλικίας 15 ετών και κάτω. 
Η κανονική συνολική θνητότητα για παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών είναι 0,0167%
Η ατομική βόμβα άλλαξε τον κόσμο για πάντα. 
Η χρήση της έθεσε τα μεγαλύτερα ηθικά ζητήματα στη σύγχρονη ιστορία, τα οποία συζητήθηκαν και συνεχίζουν να συζητούνται από ορθολογικά άτομα. 
Από νωρίς προέκυψε μια συναίνεση, η οποία παραμένει σε ισχύ, ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν ποτέ ξανά.
Το Covid-19 άλλαξε τον κόσμο για πάντα. 
Τα ηθικά ερωτήματα θάφτηκαν από τους αυταρχικούς και τους νεροκουβαλητές τους. 

Λογικά άτομα φιμώθηκαν, 

λογοκρίθηκαν, 

ακυρώθηκαν και έχασαν τη δουλειά τους. 

Σήμερα υπάρχει συναίνεση μεταξύ πάρα πολλών Αμερικανών - ότι η ίδια απάντηση πρέπει να χρησιμοποιηθεί την επόμενη φορά.
Αυτό μας οδηγεί σε μια επιπλέον τραγωδία που δεν μπορεί να παραβλεφθεί. 
Η απάντηση των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία σε αυτή την αυταρχική καταστολή ήταν η συντριβή. 
Ναι, υπήρχαν θύλακες αντίστασης. 

Υπήρχαν ήρωες της ιατρικής που υπερασπίστηκαν την πραγματική επιστήμη. 
Υπήρχαν φαρμακεία που εκτελούσαν συνταγές για απαγορευμένα φάρμακα. 

Υπήρχαν και οι αντιφρονούντες για το εμβόλιο. 
Ως επί το πλείστο, όμως, η Αμερική υποχώρησε. 
Η Αμερική ιδρύθηκε σε μια εξέγερση εναντίον ενός τυράννου, αλλά μια εξέγερση απαιτεί επαναστάτες.
     Ήταν ένα άρθρο του L. Matthew Meyers
Ο L. Matthew Myers είναι αναλυτής οικονομικών, μέσων ενημέρωσης και πολιτικής με γνώμονα τα δεδομένα. 

Το έργο του έχει δημοσιευτεί σε περισσότερες από 20 σημαντικές εκδόσεις και έχει δημοσιεύσει εκτενώς για την τοξικολογία, τις επιστήμες υγείας, τη βιοτεχνολογία και τα φαρμακευτικά προϊόντα.
πηγή του άρθρου:https://brownstone.org/articles/the-a-bomb-of-our-time/

μετάφραση και επιμέλεια κειμένου ntina