Τι απαντούν σε πέντε ερωτήσεις μας οι τρεις 80χρονοι ηθοποιοί, ο Μάικλ Κέιν, ο Μόργκαν Φρίμαν και ο Αλαν Αρκιν, οι οποίοι ξαναβρήκαν τα νιάτα τους υποδυόμενοι ληστές τραπεζών«Είστε 4.000 χρόνων αλλά κάτω από τις μάσκες θα πρέπει να νιώθετε 20» θα πει στα τρία γερόντια που έχει μπροστά του ο κακοποιός που έχει κληθεί να τους εκπαιδεύσει για το πιο παράτολμο, το πιο τρελό σχέδιο της ζωής τους.
Εντάξει, το 4.000 είναι νούμερο σχετικά υπερβολικό, όμως και πάλι, αν προσθέσουμε τις πραγματικές ηλικίες των Μάικλ Κέιν, Μόργκαν Φρίμαν και Αλαν Αρκιν, των βετεράνων ηθοποιών που υποδύονται το πρωταγωνιστικό τρίο της ταινίας «Εκδίκηση με στυλ» του Ζακ Μπραφ, θα καταλήξουμε στο κάθε άλλο παρά μικρό νούμερο 247! Ο Βρετανός Κέιν στα 84, ο Αμερικανός Αρκιν στα 83 και ο επίσης Αμερικανός Φρίμαν στα 80. Πώς τώρα αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με μια ληστεία τραπέζης στην καρδιά της Νέας Υόρκης, άλλο να το λέμε και άλλο να το βλέπεις σε μια από τις πιο όμορφες, αστείες και εν τέλει τρυφερές προτάσεις για κινηματογραφική ψυχαγωγία αυτή την εποχή.
Ο Τζο (Κέιν), ο Γουίλι (Φρίμαν) και ο Αλμπερτ (Αρκιν) έχουν προ καιρού πάψει να κάνουν όνειρα. Μάλλον επειδή ηλικιακά μιλώντας δεν υπάρχει η προοπτική να τα υλοποιήσουν. Συνταξιούχοι που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους, έχουν τα απλά πράγματα για να τους συγκινούν. Ο Τζο και Γουίλι το μόνο που θέλουν είναι λίγη συντροφιά με τα εγγόνια τους, ενώ ο Αλμπερτ, που είναι άτεκνος, έχει το σαξόφωνό του. Οταν όμως η τράπεζα αρχίζει να τους προκαλεί με επικίνδυνο τρόπο, να τους παρουσιάζει εμπόδια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν - όπως το να χάσουν τα σπίτια τους - και όταν και πάλι εξαιτίας των τραπεζών το εργοστάσιο χαλυβουργίας στο οποίο πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους «παγώνει» τις συντάξεις τους, τότε οι γέροντες αποφασίζουν να δράσουν. Γιατί βλέπουν ότι το μόνο πράγμα που είχαν διατηρήσει ανόθευτο, η αξιοπρέπειά τους, κινδυνεύει κι αυτό να χαθεί. Και γιατί πολύ απλά, όπως οι ίδιοι εξάλλου λένε, δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν. Εφόσον οι τράπεζες τους ληστεύουν, έτσι κι εκείνοι θα πρέπει να τις ληστέψουν!
Τι τους δένει;
Από εκεί και πέρα βέβαια μένει το χτίσιμο της ιστορίας. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι τους «δένει»; Ποιο είναι το παρελθόν του καθενός; Οταν όμως ένας σκηνοθέτης έχει στη διάθεσή του τρεις θησαυρούς της υποκριτικής, όπως οι Κέιν, Φρίμαν και Αρκιν, τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει; Και πραγματικά, μόνο που τους βλέπεις και τους τρεις μαζί, νιώθεις ότι οι ήρωές τους, ο Τζο, ο Γουίλι και ο Αλμπερτ, γνωρίζονται όλη τους τη ζωή και αυτό από μόνο του σημαίνει μεγάλη υποκριτική.
Η ιστορία της ταινίας «Εκδίκηση με στυλ» δεν είναι καινούργια. Γυρίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τον Μάρτιν Μπρεστ (ελληνικός τίτλος «Ληστές για κλάματα») με τρία εξίσου μυθικά γερόντια στους ρόλους των ληστών, τον Λι Στράσμπεργκ, τον Τζορτζ Μπερνς και τον Αρτ Κάρνι. Ο παραγωγός της εφετινής ταινίας Ντον Ντε Λάιν δεν αντιμετώπισε την καινούργια εκδοχή ως ανακατασκευή. «Είναι περισσότερο μια μοντέρνα ματιά σε ένα θέμα που αντέχει στο τεστ του χρόνου» είπε. «Συχνά το σύστημα χωλαίνει, είτε φταίνε οι συντάξεις, είτε οι ασφάλειες, είτε οι τράπεζες». Ο ίδιος ο Ντε Λάιν είχε το παράδειγμα του πατέρα του που είδε τη σύνταξή του να κόβεται στα δύο όταν η επιχείρηση στην οποία εργαζόταν πέρασε σε άλλα χέρια.
Το στοιχείο της κωμωδίας βέβαια είναι εκείνο που κυριαρχεί στην ταινία του Ζ. Μπραφ. Δεν είναι μόνον οι καταστάσεις στις οποίες οι τρεις επίδοξοι ληστές θα μπουν ενώ προσπαθούν να μάθουν τα κόλπα της νέας τους «δουλειάς» (μια απόπειρα κλοπής στο σουπερμάρκετ καταλήγει με τον Μόργκαν Φρίμαν στο καλάθι ενός ηλεκτρικού τρίκυκλου που ο Μάικλ Κέιν έχει κλέψει από μια γιαγιά), είναι και οι προσωπικές τους στιγμές, όπως το φλερτ που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Αλμπερτ και μια υπάλληλο του σουπερμάρκετ, την οποία υποδύεται μια άλλη φιγούρα από το παρελθόν, η Αν Μάργκρετ. Και το ευχάριστο είναι ότι ενώ περιμένεις να δεις μια ταινία σε slow motion, αυτό που τελικά βλέπεις είναι μια απολύτως ζωντανή, δραστήρια και αισιόδοξη κωμική περιπέτεια στην οποία όλοι δείχνουν να έχουν περάσει θαυμάσια!
Το τρίο απαντά
Πέντε ερωτήσεις στον Τζο, τον Γουίλι και τον Αλμπερτ για τον Μάικλ Κέιν, τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Αλαν Αρκιν:
- Πόσο φίλοι είστε εκτός πλατό;
Φρίμαν: «Ακούγεται απίστευτο, αλλά δεν είμαστε πραγματικά φίλοι εκτός γυρισμάτων».
Κέιν: «Παίζουμε πολύ καλά».
Φρίμαν: «Οταν τελειώνουμε το γύρισμα, δεν πηγαίνουμε ο ένας στο σπίτι του άλλου».
Κέιν: «Είμαι μάγειρας και κηπουρός, επομένως είναι μάλλον βαρετό. Υπάρχουν πράγματα που θες να κάνεις μόνος σου. Στο σετ δουλεύεις με 150 άτομα. Πας σπίτι και μαγειρεύεις ή κάνεις κηπουρική χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις σε κανέναν»
- Υπήρξαν αυτοσχεδιασμοί από τους ηθοποιούς στην ταινία;
Κέιν: «Οχι, όχι, όχι, δεν υπήρξε καθόλου αυτοσχεδιασμός».
Φρίμαν: «Είμαστε πολύ τεμπέληδες για να αυτοσχεδιάσουμε! Παραμείναμε στο σενάριο».
- Τι συμβουλή θα δίνατε στην εικοσάχρονη πλευρά του εαυτού σας;
Κέιν: «Θα έλεγα στην εικοσάχρονη πλευρά του εαυτού μου ό,τι στ' αλήθεια είχα πει όταν ήμουν 20 και η ζωή τότε ήταν αρκετά σκληρή. Είναι κάτι που είχε πει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ. "Αν περνάς από μια κόλαση, συνέχισε να προχωράς"».
Φρίμαν: Αν μπορούσα να δω τον εικοσάχρονο εαυτό μου - στα 20 ήμουν στον στρατό - θα του έλεγα "τα όνειρά σου θα γίνουν πραγματικότητα". Ποτέ δεν ονειρεύτηκα κάτι που δεν υλοποιήθηκε».
Αρκιν: «Εχω μια εκδοχή αυτού που είπε ο Μόργκαν. Θα έλεγα στον εαυτό μου "ηρέμησε. Ολα θα πάνε καλά. Χαλάρωσε, ηρέμησε"».
- Ηταν δύσκολο να παίξετε ήρωες που δεν έχουν και τόση ρέντα και χρειάζονται ένα σχέδιο για να επιβιώσουν;
Αρκιν: «Ολοι έχουμε καλές αναμνήσεις».
Φρίμαν: «Ναι, και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνάς στη ζωή. Βρέθηκα εκεί, έκανα αυτό, ξέρω για το άλλο».
Κέιν: «Κι αν είναι αρκετά σκληρό, δεν το ξεχνάς ποτέ».
Αρκιν: «Νομίζω ότι κανένας από τους τρεις μας δεν έκανε μια δουλειά επί πληρωμή ως τα 30 μας».
Κέιν: «Οταν ξεκίνησα στον κινηματογράφο έβγαζα 12 λίρες την ημέρα. Μόνο που δούλευα δύο ημέρες. Εκανα αμέτρητες τέτοιες ταινίες. Αν κοιτάξεις τη φιλμογραφία μου θα δεις κάτι σαν 2.000.000 ταινίες. Ομως στην αρχή ήταν μία ημέρα δουλειάς για την κάθε μία».
- Επομένως τις δύσκολες πρώτες ημέρες, τι σας ωθούσε να προχωράτε;
Αρκιν: «Παράνοια, τρέλα».
Φρίμαν: «Ημουν έτοιμος να τα εγκαταλείψω και να πάρω άδεια σοφέρ για να γίνω οδηγός σε λιμουζίνες ταξί όταν δέχθηκα πρόταση για δουλειά από τον Πολ Νιούμαν. Πρέπει να προχωράς».
Κέιν: «Αν περνάς από μια κόλαση, συνέχισε να προχωράς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου