Καταργούμε τα όνειρα
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια
Τὰ ρούχα μας είναι μια φωλιὰ απὸ σίδερο
Κάθε πρωὶ
Χαιρετᾶμε τοὺς χθεσινοὺς φίλους
Οἱ νύχτες μεγαλώνουν σὰν ἁρμόνικες
-Ἦχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
(Ἀσήμαντες ἀπαριθμήσεις
-Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα που τελειώνει ἡ μοναξιά;)
Μανώλης Αναγνωστάκης
ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου