Η αυτοφαγία θεραπεύει τη ζημιά από την πρωτεΐνη-ακίδα, υποστηρίζει γιατρός

Ίσως δεν έχετε ακούσει ποτέ πριν τη λέξη “αυτοφαγία”. 
Ή ίσως να αναρωτιέστε εδώ και χρόνια τι σημαίνει.
Η αυτοφαγία, γνωστή και ως αυτοφαγοκυττάρωση, αναφέρεται σε μια διαδικασία της κυτταρικής βιολογίας που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια λόγω των επιρροών της στην ιατρική επιστήμη και την ανθρώπινη υγεία.
Το πρώτο συνθετικό “αυτό” σημαίνει “εαυτός” στα ελληνικά. “Φαγία” σημαίνει τρώω ή καταβροχθίζω. 
Έτσι, η “αυτοφαγία” είναι η πράξη του να τρώει κανείς τον εαυτό του. 
Και αυτό ακριβώς κάνουν τα κύτταρα για να διατηρηθούν υγιή – ειδικά όταν λιμοκτονούν.
Κάθε κύτταρο διαθέτει οργανίδια (κυτταρικά όργανα) που ονομάζονται λυσοσώματα και λειτουργούν σαν στομάχι. 
Χωνεύουν και διασπούν τα κυτταρικά απόβλητα και τους εισβολείς ιούς και βακτήρια. Διαφορετικές μορφές αυτοφαγίας χρησιμοποιούν τα πεπτικά ένζυμα των λυσοσωμάτων για να διασπάσουν τα κυτταρικά συστατικά σε διαφορετικές κλίμακες.
Σε ένα κρίσιμο επίπεδο, η αυτοφαγία επιτρέπει την ομαλή ανακύκλωση των κυτταρικών συστατικών, μετατρέποντάς τα σε δομικά στοιχεία για μελλοντικά κύτταρα.
Τα κύτταρα έχουν ένα είδος κύκλου ζωής ή κύκλου εργασίας. 
Σε μια δεδομένη στιγμή, κάθε κύτταρο στο σώμα επικεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη εργασία, εξηγεί ο Dr. Henry Ealy, φυσιοπαθητικός γιατρός με έδρα το Φοίνιξ της Αριζόνα, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας που έδωσε σε ένα πρόσφατο συνέδριο για την υγεία στη Σεντόνα.
Αυτές οι δραστηριότητες των κυττάρων περιλαμβάνουν:
Απορρόφηση θρεπτικών συστατικών
Παραγωγή ενέργειας
Παραγωγή ενζύμων
Συναρμολόγηση και διανομή πρωτεϊνών
Αυτοφαγία
Αναπαραγωγή
Η αυτοφαγία, ανέφερε ο Dr. Ealy, είναι το στάδιο στο οποίο πολλά κύτταρα δεν φτάνουν καθημερινά. 
Αυτό συμβαίνει επειδή τα κύτταρα δεν κάνουν ποτέ ένα διάλειμμα από τις εργασίες που ενεργοποιούνται όταν καταναλώνουμε τροφή.
“Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε κάθε μέρα για να βεβαιωθείτε ότι μπαίνετε στην αυτοφαγοκυττάρωση”, είπε ο Dr. Ealy, “είναι να πεινάτε”. 
Η πείνα, τόνισε ο Ealy, είναι μια στρατηγική-κλειδί που βοηθά το σώμα να θεραπευτεί.
Μπορείτε να σκεφτείτε τα κύτταρα σαν μικρά εργοστάσια, κατά κάποιο τρόπο. 
Παίρνουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που τρώμε και τα μετατρέπουν στο σώμα μας και στις διαδικασίες που κινούν το σώμα μας. 
Όταν δεν τρώμε, αυτά τα μικρά κυτταρικά εργοστάσια έχουν την ευκαιρία να συμμαζέψουν, να αντικαταστήσουν τα χαλασμένα μηχανήματα και να χρησιμοποιήσουν τα άχρηστα υλικά. 
Αυτό είναι η αυτοφαγία.
Γιατί τα κύτταρα χρειάζονται την αυτοφαγία;
Κατά την αυτοφαγία ή αυτοφαγοκυττάρωση, τα λυσοσώματα αυξάνουν τη διάρκεια ζωής του κυττάρου διασπώντας και ανακυκλώνοντας κυτταρικά υλικά. 
Η διαδικασία αυτή βοηθά επίσης το κύτταρο να εξισορροπήσει τις ενεργειακές του απαιτήσεις όταν βρίσκεται υπό πίεση.
Ένας Βέλγος βιοχημικός, ονόματι Christian René de Duve, αναγνωρίζεται ως το πρόσωπο που εφηύρε τον όρο αυτοφαγοκύττωση. 
Ο De Duve ήταν επίσης ο πρώτος επιστήμονας που έδειξε στοιχεία ότι τα λυσοσώματα εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία. 
Για την πρωτοποριακή έρευνά του (συμπεριλαμβανομένης αυτής για τα λυσοσώματα), τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1974.
Στην πραγματικότητα, η κατανόηση της αυτοφαγίας ήταν τόσο σημαντική για την ιατρική, ώστε το 2016 το βραβείο Νόμπελ απονεμήθηκε σε έναν άλλο πρωτοπόρο στον τομέα αυτό: Τον Ιάπωνα μοριακό βιολόγο Dr. Yoshinori Ohsumi.
Οι επιστήμονες έχουν βρει ενδείξεις ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία είδη αυτοφαγικής δραστηριότητας που λαμβάνουν χώρα μέσα στα κύτταρά μας και ότι το καθένα παίζει ελαφρώς διαφορετικό ρόλο βοηθώντας τα κύτταρα να διατηρήσουν τον εαυτό τους. Αυτά είναι η μακροαυτοφαγία, η μικροαυτοφαγία και η αυτοφαγία με τη μεσολάβηση συνοδών.
Μακροαυτοφαγία: Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία τμήματα του κυτταροπλάσματος στο εσωτερικό του κυττάρου απομονώνονται -βασικά εγκλωβίζονται- και στη συνέχεια παραδίδονται στα λυσοσώματα για να διασπαστούν.
Κατά την πρώτη φάση αυτής της διαδικασίας σχηματίζεται ένας φαγοφόρος ή μεμβράνη απομόνωσης. 
Μόλις το κυτταρικό υλικό δεσμευτεί, συγχωνεύεται με τα λυσοσώματα. 
Στη συνέχεια, τα λυσοσωμικά ένζυμα αποδομούν το περιεχόμενό του, σύμφωνα με ένα επεξηγηματικό άρθρο του 2008 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell.
Μικροαυτοφαγία: Στη μικροαυτοφαγία, την οποία μια ερευνητική αξιολόγηση που δημοσιεύθηκε στο Cellular and Molecular Life Sciences, έχει περιγράψει ως “μια λιγότερο γνωστή διαδικασία αυτοφαγίας”, συστατικά του κυττάρου απορροφώνται απευθείας από μικρούς αυτοφαγικούς σωλήνες, που ονομάζονται επίσης εισδύσεις, οι οποίοι βρίσκονται στη λυσοσωμική μεμβράνη.
Αυτό το είδος αυτοφαγίας παρατηρείται συχνότερα όταν τα κύτταρα παρουσιάζουν έλλειψη αζώτου. 
Σύμφωνα με τους εν λόγω επιστήμονες, “η μικροαυτοφαγία συντονίζεται και συμπληρώνει” άλλους τύπους αυτοφαγικών διαδικασιών.
Αυτοφαγία με τη μεσολάβηση συνοδών: Αυτό το τρίτο είδος αυτοφαγίας μπορεί να είναι υπεύθυνο για την αποικοδόμηση του 30% των κυτταροσολικών πρωτεϊνών όταν τα κύτταρα υφίστανται στέρηση θρεπτικών συστατικών, σύμφωνα με άρθρο επισκόπησης του 2007 από τον αείμνηστο Dr. James Dice, ο οποίος ήταν καθηγητής φυσιολογίας και ειδικός στη γήρανση και την αυτοφαγία στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ταφτς.
Το κυτταρόλυμα, το οποίο αποτελεί συστατικό του κυτταροπλάσματος, είναι η ουσία που γεμίζει το εσωτερικό του κυττάρου. 
Οι πρωτεΐνες του κυτταροσολίου εμπλέκονται στην τροποποίηση των πρωτεϊνών, στην αποικοδόμηση του mRNA και στον μεταβολισμό, μεταξύ άλλων λειτουργιών. 
Αυτό το είδος αυτοφαγίας περιλαμβάνει μοριακούς συνοδούς, ουσίες στο κυτταρόλυμα που αναιρούν τις πρωτεΐνες εντός του κυτταροπλάσματος και τις οδηγούν διαμέσου της μεμβράνης των λυσοσωμάτων όπου ολοκληρώνεται η αυτοφαγία.
Αυτοφαγία και κυτταρική ενέργεια
Η αυτοφαγία είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά τη διάρκεια σεναρίων λιμοκτονίας, όταν τα κύτταρα βρίσκονται σε περιβάλλοντα φτωχά σε θρεπτικά συστατικά και χρειάζονται κυτταρικά συστατικά ως δομικά στοιχεία και για να υποστηρίξουν την παραγωγή ΑΤΡ, σύμφωνα με μια ερευνητική εργασία μοριακής βιολογίας που δημοσιεύθηκε το 2010.
Το ΑΤΡ, αν θυμάστε από τα πρώτα μαθήματα Βιολογίας, σημαίνει τριφωσφορική αδενοσίνη. 
Αν τα κύτταρά μας είναι μικρά εργοστάσια, το ΑΤΡ είναι το καύσιμο με το οποίο λειτουργούν. Αυτή η οργανική ένωση, η οποία βρίσκεται σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς (συμπεριλαμβανομένων των πιο πρωτόγονων μονοκύτταρων όντων), παρέχει ενέργεια στα ζωντανά κύτταρα.
Το ΑΤΡ αποτελείται από τρία συστατικά: αδενίνη, ριβόζη και τριφωσφορικό άλας. 
Μπορείτε επίσης να σκεφτείτε το ΑΤΡ ως μοριακό χρήμα – το νόμισμα που απαιτείται για τη μεταφορά ενέργειας από κύτταρο σε κύτταρο. Το ΑΤΡ παράγεται από μικροσκοπικά οργανίδια μέσα στα κύτταρά μας που ονομάζονται μιτοχόνδρια και τα οποία θεωρούνται “οι ατμομηχανές” των κυττάρων.
Η αυτοφαγία διασπά τα κυτταρικά συστατικά σε μόρια, όπως μονοσακχαρίτες, λιπαρά οξέα και αμινοξέα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ΑΤΡ.
Αυτοφαγία έναντι του καρκίνου
Δεδομένου ότι υποστηρίζει την παραγωγή περισσότερου ΑΤΡ, οι επιστήμονες πιστεύουν εδώ και καιρό ότι η αυτοφαγία βοηθά τα κύτταρα να επιβιώσουν. 
Ενώ αυτό φαίνεται να είναι αλήθεια, η αυτοφαγία παίζει επίσης βασικό ρόλο στον κυτταρικό θάνατο, εξαλείφοντας τα κατεστραμμένα οργανίδια και τα συσσωματώματα πρωτεϊνών, σύμφωνα με μια ομάδα επιστημόνων στη Μασαχουσέτη, που έγραψε στο περιοδικό Perspectives in Biology το 2012.
Ο καρκίνος είναι το αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης μη φυσιολογικών κυττάρων. 
Η κατάλληλη αυτοφαγία είναι σημαντική για τη διακοπή της ανάπτυξης του όγκου, την αποτροπή των καρκινικών κυττάρων από την επιβίωση και την εκκαθάριση των καρκινικών κυττάρων.
“Η διαμόρφωση της αυτοφαγίας παίζει διπλό ρόλο στην καταστολή και την προώθηση του όγκου σε πολλούς καρκίνους”, έγραψαν δύο Κορεάτες βιοχημικοί σε άρθρο επισκόπησης που δημοσιεύθηκε το 2018 στο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Molecular Science.
Αν και η αυτοφαγία μπορεί να συμβάλει στην αντίσταση κατά των αντικαρκινικών παραγόντων, “η αυτοφαγία είναι ένας πολλά υποσχόμενος δυνητικός θεραπευτικός στόχος στη θεραπεία του καρκίνου”, καταλήγουν οι συγγραφείς.
Αυτοφαγία έναντι πρωτεΐνης ακίδας
Επειδή η αυτοφαγία διασπά τα κατεστραμμένα κυτταρικά μέρη και βοηθά τα κύτταρά μας να ανοικοδομηθούν με καλύτερα συστατικά, είναι μια κρίσιμη διαδικασία όταν πρόκειται για κυτταρική βλάβη, όπως αυτή που σχετίζεται με τις πρωτεΐνες ακίδας που προέρχονται από τον ιό COVID-19 και τα εμβόλια που έχουν επιβληθεί σε σχέση με αυτόν.
Σύμφωνα με τον Dr. Ealy, “η πείνα θεραπεύει” διότι εκκινεί την αυτοφαγία. 
Έχει παρατηρήσει ότι η στέρηση θρεπτικών συστατικών από τον οργανισμό για μια τριήμερη νηστεία μόνο με νερό και χωρίς θερμίδες μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση των συμπτωμάτων μιας ποικιλίας καταστάσεων υγείας, όπως δήλωσε ο Dr. Ealy στην ομιλία του στις 15 Οκτωβρίου στην Αριζόνα.
Η νηστεία, υποστήριξε ο Dr. Ealy, μπορεί να βοηθήσει στην αναστροφή των βλαβών που προκαλούνται από τα εμβόλια COVID-19 και άλλες τοξικές εκθέσεις.
Ο Dr. Ealy έδωσε το παράδειγμα ενός ασθενούς που αισθανόταν πολύ άρρωστη μετά την πρώτη δόση της Moderna. 
Πέντε εβδομάδες αργότερα, αισθάνθηκε καλύτερα. 
Αλλά μετά τη δεύτερη δόση, την οποία της συνέστησαν να κάνει, η υγεία της “άρχισε να πηγαίνει περίπατο”.
Τα πόδια, το χέρι και οι καρποί της άρχισαν να πονάνε. 
Ο πόνος στις αρθρώσεις ήταν τόσο έντονος που δυσκολευόταν να ανεβαίνει τα σκαλιά. 
“Είχα ταχυπαλμία”, αφηγήθηκε η ασθενής σε μια βιντεοσκοπημένη συνέντευξη που έπαιξε ο Dr. Ealy κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του. 
“Φοβόμουν πραγματικά ότι θα πέθαινα”.
Ο γενικός γιατρός της έκανε αιματολογικές εξετάσεις περίπου μια εβδομάδα μετά τη δεύτερη δόση. 

Ο γιατρός της εμφανίστηκε ανήσυχος από τους δείκτες.
Η ασθενής αυτή είχε διαγνωστεί προηγουμένως με υποθυρεοειδισμό (παθολογικά αργός θυρεοειδής). Ακόμα κι έτσι, η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη της εκτοξεύτηκε σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα, ακόμα και για την κατάστασή της.
Ο γενικός γιατρός της συνέστησε να αναφέρει τις παρενέργειες που παρουσίασε στο Σύστημα Αναφοράς Ανεπιθύμητων Ενεργειών Εμβολίων των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
“Η υποψία μου ήταν ότι οι αλληλουχίες mRNA ήταν ακόμη βιώσιμες και εξακολουθούσαν να παράγουν την πρωτεΐνη-ακίδα”, δήλωσε ο Dr. Ealy.
Παρόλο που το CDC δήλωσε ότι τα εμβόλια mRNA δεν θα άλλαζαν το ανθρώπινο DNA, μια πρόσφατη μελέτη  από ερευνητές του Πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία διαπίστωσε το αντίθετο: αυτή η in vitro μελέτη έδειξε ότι το mRNA του εμβολίου εισήχθη γρήγορα σε ανθρώπινη ηπατική κυτταρική σειρά, όπου το mRNA στη συνέχεια γράφτηκε στο DNA της ηπατικής κυτταρικής σειράς.
Ο Dr. Ealy πιστεύει ότι τα συμπτώματα της ασθενούς του, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στις αρθρώσεις, της μυϊκής αδυναμίας και του καρδιακού παλμού, οφείλονταν στο γεγονός ότι το σώμα της εξακολουθούσε να παράγει τις πρωτεΐνες ακίδας SARS-CoV-2, που κωδικοποιούνται από το mRNA του εμβολίου.
“Η νηστεία είναι ο διακόπτης απενεργοποίησης”, δήλωσε ο Dr. Ealy. 
Μετά από μελέτη της κυτταρικής βιοχημείας, ο Dr. Ealy πιστεύει ότι μια τριήμερη νηστεία με νερό, η οποία αναγκάζει τα κύτταρα να εμπλακούν σε αυτοφαγία, μπορεί να βοηθήσει τον οργανισμό να καθαρίσει αυτές τις πρωτεΐνες ακίδας, είτε προέρχονται από την ίδια τη λοίμωξη SARS-CoV-2 είτε από ένα εμβόλιο mRNA.
Μετά την τριήμερη νηστεία, ο Dr. Ealy συνταγογράφησε έντεκα ημέρες στοχευμένων θρεπτικών ουσιών και ενζύμων για να βοηθήσει περαιτέρω τον ασθενή του να διασπάσει οποιαδήποτε κυκλοφορούσα πρωτεΐνη-ακίδα, εξήγησε.
Χρειάστηκαν τρεις κύκλοι νηστείας και στη συνέχεια διατροφικής θεραπείας για να αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα η ασθενής αυτή. 
Αλλά τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. 
Μετά από αυτούς τους κύκλους, όταν της έγινε νέα αιμοληψία, ο γιατρός της έμεινε έκπληκτος από το πόσο υγιή ήταν τα επίπεδα των ορμονών της. 
Ήταν τόσο φυσιολογικά, στην πραγματικότητα, που ο γιατρός της αναρωτήθηκε αν το πρωτόκολλο είχε αντιστρέψει την αυτοάνοση κατάστασή της.
“Κάθε φορά που έκανα την τριήμερη νηστεία με νερό, ένιωθα πάντα τόσο καλά”, δήλωσε η ασθενής του Dr. Ealy.
Η νηστεία δεν είναι κάτι που οι συμβατικοί θεραπευτές και οι ασθενείς συνδέουν με την ευεξία. Και η τριήμερη νηστεία με νερό δεν είναι κάτι που πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία και χωρίς ιατρική παρακολούθηση.
Αλλά όταν πρόκειται για ευεξία σε κυτταρικό επίπεδο, ο Dr. Ealy επιμένει ότι η νηστεία -και η πρόκληση αυτοφαγίας- είναι ένας σημαντικός τρόπος για να βοηθηθεί το σώμα να θεραπευτεί.
Η Jennifer Margulis, Ph.D., είναι βραβευμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου “Your Baby, Your Way: Taking Charge of Your Pregnancy, Childbirth, and Parenting Decisions for a Happier, Healthier Family”. Βραβευμένη με το Fulbright και μητέρα τεσσάρων παιδιών, έχει εργαστεί σε μια εκστρατεία επιβίωσης παιδιών στη Δυτική Αφρική, έχει υποστηρίξει τον τερματισμό της παιδικής δουλείας στο Πακιστάν στην τηλεόραση της Γαλλίας και έχει διδάξει μετα-αποικιακή λογοτεχνία σε μη παραδοσιακούς φοιτητές στο κέντρο της Ατλάντα. 
Μάθετε περισσότερα γι’ αυτήν στο JenniferMargulis.net

theepochtimes.gr