πες το με ένα ποίημα... Ο Ρωμιός στον παράδεισο...

Θεούλη μου, τι σου ‘λθε να μ’ αγιάσεις;
Νομίζεις πως θα μ’ έμελλε καθόλου,
αν ήθελες κι εμένα να κολάσεις
και μ’ έστελνες παρέα του διαβόλου;
Μ’ αρέσει ο παράδεισος στ’ αλήθεια,
χωρίς δουλειά σκοτώνω τον καιρό,
βλέπω αγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ακούω και τραγούδια θεϊκά.
Μα έλα πάλι που δεν έχετε συνήθεια
να λέτε κι ένα δυο πολιτικά!

Συ κυβερνάς τα πάντα με γαλήνη
και ώρ’ απ’ τον θρόνο σου δεν πέφτεις…
Ας ήταν δυνατόν Θεός να γίνει
και άλλος σαν και σένα, λίγο ψεύτης,
να μοιρασθεί των ουρανών τ’ ασκέρι,
να πάνε και με κείνον οι μισοί,
να έρχεται αυτός, να πέφτεις συ,
να γίνεται λιγάκι νταραβέρι.
Μα όλα εδώ είναι τακτικά,
ο ουρανός Θεό εσένα ξέρει,
και δεν μιλούν ποτέ πολιτικά!

Γεώργιος Σουρής
-. Ως πότε τέλος πάντων θα λέγωμεν «ως πότε»;
«Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΦΑΣΟΥΛΗΔΩΝ»
-. Το κτήνος στην αναίδειαν τον άνθρωπον δεν φθάνει.
«ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ»
-. Ο άνθρωπος τον άνθρωπον αιώνια γελά.
«ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ»
-. Αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.
«Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ»
-. Έρως εύκολος και άνευ δυσκολίας δεν έχει γόητρα ποσώς δεν έχει ποικιλίας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ “ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ”
από τα “ΑΠΑΝΤΑ” Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗ
-. Ο νόμος γράφει «ποτέ μην κλέψεις, μηδέ πεντάρα μηδέ βελόνι», αλλ’ όταν έλθουν τοιαύται σκέψεις, καθείς τον νόμο τον φασκελώνει.
«Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ»

λογομνήμων...