Όταν ξυπνάμε το πρωί, το όνειρο της νύχτας διαλύεται και λέμε:
"Α, όνειρο ήταν.
Δεν ήταν αλήθεια"
Όμως κάτι στο όνειρο θα πρέπει να ήταν αληθινό, διαφορετικά δε θα μπορούσε να υπάρξει.
Ακόμα και τώρα, μπορεί να αναπολούμε τις περσινές μας διακοπές ή το χτεσινό δράμα και να δούμε ότι ήταν παρόμοιο με το χθεσινοβραδινό όνειρο.
Υπάρχει το όνειρο και υπάρχει ο ονειρευόμενος.
Το όνειρο είναι ένα βραχύβιο θεατρικό έργο των μορφών.
Είναι ο κόσμος - σχετικά αληθινός, αλλά όχι απολύτως αληθινός.
Έπειτα, υπάρχει ο ονειρευόμενος, η απόλυτη πραγματικότητα στην οποία οι μορφές έρχονται και φεύγουν.
Ο ονειρευόμενος δεν είναι το άτομο.
Το άτομο είναι μέρος του ονείρου.
Ο ονειρευόμενος είναι το υπόστρωμα στο οποίο εμφανίζεται το όνειρο, αυτός που κάνει το όνειρο εφικτό.
Είναι το απόλυτο πίσω από το σχετικό, το άχρονο πίσω από το χρόνο, η συνειδητότητα μέσα και πίσω από τη μορφή.
Ο ονειρευόμενος είναι η ίδια η συνειδητότητα - αυτό που είμαστε.
Σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης είναι να αφυπνιστεί από το όνειρο, δίνοντας τέλος έτσι στο δημιουργημένο από το εγώ γήινο δράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου