Συντάκτης: Άρης Χατζηστεφάνου
Από το 2017 και για τα επόμενα δέκα χρόνια οι εραστές της επιστημονικής φαντασίας αναμένουν να εκπληρωθούν οι «προφητείες» των αγαπημένων τους συγγραφέων και σκηνοθετών.
Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένες από τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις αποτελούν ήδη πραγματικότητα
Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος φαντάσου μια μπότα επάνω στο πρόσωπο ενός ανθρώπου. Για πάντα
Τζορτζ Οργουελ
Οταν σκεφτόμαστε χρονολογίες τις οποίες είχαν επιλέξει συγγραφείς για να στήσουν τα μελλοντολογικά τους έργα, το μυαλό μας πηγαίνει συνήθως στο 1984 του Τζορτζ Οργουελ.
Αν και υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες για το κατά πόσον επιβεβαιώθηκαν οι σκοτεινές προβλέψεις για τη δημιουργία μιας κοινωνίας διαρκούς επιτήρησης, όλοι εφησυχάζουμε με μια κοινή σκέψη: η επόμενη μεγάλη δυστοπία, την οποία οραματίστηκε ο Αλντους Χάξλεϊ στο βιβλίο του «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», απέχει 523 χρόνια, αφού η ιστορία διαδραματίζεται το έτος 2540 μ.Χ. (ή το 632 μετά Φορντ, σύμφωνα με το βιβλίο).
Δεκάδες άλλοι συγγραφείς όμως τοποθέτησαν τις φανταστικές κοινωνίες τους σε πολύ πιο κοντινές για εμάς χρονολογίες.
Το 2017 είναι, παραδείγματος χάριν, η χρονιά που, σύμφωνα με την ταινία «Ο άτρωτος», με τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, η οικονομία καταρρέει, οι ΗΠΑ μετατρέπονται σε ένα αστυνομικό καθεστώς και ο παγκόσμιος πληθυσμός υπνωτίζεται από τηλεπαιχνίδια τύπου «Survivor» για να μην εξεγερθεί απέναντι στις άθλιες συνθήκες εργασίας.
Αν είσαι δηλαδή μαύρος στην Αμερική ή Ελληνας στην Ε.Ε., έχεις πετύχει περίπου το 80% των προβλέψεων.
Ο Φίλιπ Ντικ στήνει στο 2019 την ιστορία του στο βιβλίο «To ηλεκτρικό πρόβατο», στο οποίο βασίζεται και η ταινία «Blade Runner».
Και μπορεί να μη ζούμε, όπως είχε προβλέψει, ανάμεσα σε ανθρωποειδή, αλλά ο Αμερικανός μαρξιστής κοινωνιολόγος Μάικ Ντέιβις χρησιμοποιεί συχνά σκηνές από το βιβλίο και την ταινία για να περιγράψει το ταξικό χάσμα που παρατηρείται στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Σε μόλις δύο χρόνια αναμένουμε την εκπλήρωση των «προφητειών» από το βραβευμένο βιβλίο «Το σπουργίτι», της Μέρι Ντόρια Ράσελ.
Ομάδες Ιησουιτών δηλαδή πρέπει να αναχωρήσουν για το Αλφα του Κενταύρου, όπου δεν τους περιμένει κάποια θεϊκή αποκάλυψη αλλά η εκπόρνευση στην οποία τους οδηγούν διάφορες φυλές εξωγήινων.
Αν αντέχετε μέχρι το 2024, πιθανότατα θα ζήσετε την ενοποίηση της Ιρλανδίας ύστερα από σειρά επιτυχημένων τρομοκρατικών επιθέσεων του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού.
Αυτό τουλάχιστον προέβλεψαν οι δημιουργοί της τηλεοπτικής σειράς «Σταρ Τρεκ» σε ένα επεισόδιο του τρίτου κύκλου, το οποίο απαγορεύτηκε στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ιρλανδία.
Οταν τελικά προβλήθηκε, είχε αφαιρεθεί η σκηνή στην οποία ο ήρωας Data αναφέρεται στην επανένωση της Ιρλανδίας με τα εξής λόγια: «Μήπως τελικά πρέπει να αποδεχθούμε ότι η τρομοκρατία είναι αποδεκτό μέσο (πολιτικής δράσης) όταν όλες οι επιλογές ειρηνικής επίλυσης διαφορών έχουν αποκλειστεί»;
Μέχρι το 2024 πάντως η Μεγάλη Βρετανία είναι πιθανότερο να έχει χάσει τη Σκοτία και όχι τη Β. Ιρλανδία.
Δύο χρόνια αργότερα, το 2026, αναμένεται η εκπλήρωση των προφητειών του Φριτς Λανγκ από την ταινία-σταθμό του γερμανικού εξπρεσιονισμού «Μετρόπολις».
Ο απόλυτος ταξικός διαχωρισμός που προέβλεπε η ταινία, ανάμεσα στους αριστοκράτες που κυβερνούν, τους εργάτες που δουλεύουν και τα μεσαία στρώματα τεχνοκρατών που διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία του συστήματος, μάλλον έχει επιβεβαιωθεί. Πάντως, η μετάβαση από την οκτάωρη εργασία στις δεκάωρες βάρδιες αποδείχθηκε μετριοπαθής πρόβλεψη από την πλευρά του Φριτς Λανγκ.
Εξαιρετικές ομοιότητες με την πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες έχει η ταινία «Τα παιδιά των ανθρώπων», που στηρίζεται στο βιβλίο της Π.Ντ. Τζέιμς και η οποία διαδραματίζεται στο όχι και τόσο μακρινό 2027.
H Βρετανία έχει μετατραπεί σε αστυνομικό κράτος για να αποτρέψει την είσοδο αιτούντων άσυλο, τους οποίους παρομοιάζουν με κατσαρίδες (η βρετανική «Daily Mail» τους παρουσιάζει ήδη σαν αρουραίους, ενώ στην Ελλάδα ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έγραφε στην εφημερίδα «Καθημερινή» για «αδέσποτους» Αφγανούς που πολλαπλασιάζονται σαν τον «καρκίνο»).
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών του βιβλίου υπάρχουν ήδη σε αρκετές χώρες, ενώ αρκετές σκηνές της ταινίας έχουν άμεσες αναφορές στο Γκουαντάναμο, το Αμπου Γκράιμπ, αλλά και στο αμερικανικό υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας (Homeland Security).
Βασικό μοτίβο της ταινίας πάντως είναι η στειρότητα του πληθυσμού, την οποία συναντάμε όλο και συχνότερα σε έργα που διαδραματίζονται στο πολύ κοντινό μας μέλλον.
Η αμερικανική τηλεοπτική σειρά «The handmaid’s tale», η οποία στηρίζεται στο βιβλίο της Μάργκαρετ Ατγουντ με τίτλο «Η ιστορία της πορφυρής δούλης», περιγράφει μια κοινωνία που καταλαμβάνεται από φονταμενταλιστές χριστιανούς όταν η οικολογική καταστροφή του πλανήτη αρχίζει να προκαλεί στειρότητα στους άντρες.
Αν περιμένετε πάντως θετικά νέα από τον χώρο της Επιστημονικής Φαντασίας, πρέπει να μείνετε ζωντανοί έως το 2173 μ.Χ., όταν θα ανακαλυφθεί η συσκευή orgasmatron -από την ταινία «Ο υπναράς» του Γούντι Αλεν- η οποία προκαλεί άμεσους οργασμούς.
Αυτό όμως φαντάζει τόσο ψεύτικο όσο η διατήρηση πρωτογενών πλεονασμάτων άνω του 3% μέχρι το 2038 (όπως προέβλεπε απόρρητη έκθεση του ESM) και η ελάφρυνση του χρέους το 2060, για την οποία ακούσαμε σε πρόσφατο Εurogroup.
Καλύτερα να γίνετε ανθρωποειδή στο «Blade Runner».
INFO
Διαβάστε
«Η ιστορία της πορφυρής δούλης» (εκδόσεις Εστία)
Η Μάργκαρετ Ατγουντ, σε μετάφραση Παύλου Μάτεσι, παρουσιάζει έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούν η φρίκη αλλά και ο φαρισαϊσμός του χριστιανικού φονταμενταλισμού.
Δείτε
«Μετρόπολις»
Ο Φριτς Λανγκ περιγράφει στα χρόνια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης μια δυστοπία που απέχει 100 χρόνια – το 2026. Ο Χίτλερ τού απέδειξε ότι απείχε μόλις επτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου