«0 Χρόνος Ξετυλίγει τα Μυστικά του και Αλλάζει τις Ζωές μας».
O Γάλλος Φυσικός είναι ειδικός σε θέματα Ουράνιας Μηχανικής και Σχετικότητας κι έχει εργαστεί πολλά χρόνια στο Γαλλικό Εθνικό Σύστημα Έρευνας.
Πρόσφατα διατύπωσε τη θεωρία της «Διττότητας», που αναθεωρεί ριζικά την έννοια της Υφής του Χρόνου.
Η θεωρία αυτή δίνει με ακριβή και μαθηματικό τρόπο την πολυπόθητη εξήγηση για το τι υπάρχει πίσω από τις σύγχρονες θεωρίες, αντιύλη, αντίβαρύτητα, μαύρη ενέργεια, μαύρες οπές κτλ., και πως είναι δυνατό να λειτουργούν στην πραγματικότητα, χωρίς παράδοξα. Αλλά η επαναστατική αυτή θεωρία δεν σταματά εδώ.
Προχωρά και αποδεικνύει πώς οι Έλληνες του απώτατου παρελθόντος γνώριζαν πολύ καλά αυτή την πραγματικότητα για τον χρόνο και την είχαν κωδικοποιήσει στη γλώσσα μας, πριν καν υπάρξουν άλλες γλώσσες στον κόσμο.
Η Θεωρία της «Διττότητας» έχει δημοσιευτεί σε πολλά επιστημονικά περιοδικά και έχει παρουσιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στη Γαλλία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιταλία, Καναδά, Βραζιλία και Ελλάδα.
Τη διάλεξη του Γάλλου φυσικού τόσο στο εθνικό ίδρυμα ερευνών στην Αθήνα όσο και στον Βόλο μετέφραζε στα Ελληνικά ο Δρ. Πυρηνικής Μηχανικής Ιωάννης Αναστασίου ο οποίος ζει και εργάζεται στο Βέλγιο «Στην Γενική Διεύθυνση έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε Θέματα Πολιτικής και Στρατηγικής των Τεχνολογιών για τη Βιομηχανία».
Η βασική ιδέα της θεωρίας αυτής σύμφωνα με τον Dr. Malet είναι ότι τα πάντα στο σύμπαν από τον μικρόκοσμο μέχρι τον μακρόκοσμο και τα έμβια όντα είναι διττής υφής.
Δέχεται ότι ο χρόνος δεν είναι συνεχής, γραμμικός αλλά κυλάει μόνο μερικές στιγμές τόσο μικρές που είναι ανεπαίσθητες στη βιολογία μας.
Δέχεται επίσης ότι υπάρχουν ταυτοχρόνως τρεις πραγματικότητες που μας αφορούν, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον που εκδηλώνονται με διαφορετικές ταχύτητες μη αντιληπτές στον άνθρωπο, αλλά αντιληπτές μόνο από παρατηρητή που βρίσκεται έξω από τον ορίζοντα των δικών μας πραγματικοτήτων, δηλαδή έξω από τις δικές μας διαστάσεις .
Το θεμελιώδες στοιχείο της θεωρίας αυτής είναι ότι υπάρχει επικοινωνία μεταξύ παρελθόντος - παρόντος - μέλλοντος, μεταξύ της υλικής μας διάστασης στο παρόν και του άλλου εαυτού μας, που υπάρχει σε μια άλλη διάσταση χρόνου.
Τα πάντα στο σύμπαν, από τα στοιχειώδη σωμάτια, μέχρι τους ήλιους και τους γαλαξίες είναι διττά, δηλαδή ζούμε σε δύο διαφορετικές ροές χρόνου.
Υπάρχουν και τρία όρια ταχυτήτων, η ταχύτητα του φωτός 300.000 km/sec στο παρόν, και δύο άλλες πολύ μεγαλύτερες, εκ των οποίων η ταχύτερη είναι του μέλλοντος 2.850.000 φορές μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός (!!!)
Η ταχύτητα πληροφόρησης που ισχύει για το ηλιακό μας σύστημα είναι η ταχύτητα του φωτός, μεταξύ των ηλιακών συστημάτων πολύ μεγαλύτερη και μεταξύ γαλαξιών η ταχύτητα είναι 2.850.000 φορές την ταχύτητα του φωτός.
Το διττό σώμα του ανθρώπου ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα μεταξύ των τριών χρόνων, ερευνώντας για ζωτικές πληροφορίες.
Η τεράστια επιτάχυνση των χρονικών στιγμών σε αυτό που αποκαλούμε μέλλον επιτρέπει στον διττό εαυτό μας να ελέγξει τις επιπτώσεις των πράξεων μας πριν τις ζήσουμε στο παρόν μας, όπως οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές προβλέπουν την κακοκαιρία πριν αυτή φτάσει σε μας.
Στην αργή ροή, που ονομάζουμε παρελθόν, έχει την πληροφορία σύνθεσης για όλα αυτά που είναι αρμονικά για μας, ενώ στην τάχιστη ροή, που ονομάζουμε μέλλον, παρατηρεί τις επιπτώσεις των πράξεων και σκέψεων μας.
Ο J. P. Garnier Malet κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «Ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με τον κύκλο της ηλιακής δραστηριότητας και μια ουσιώδη ιδιότητα του χρόνου, μια «Διττότητα» που τον κάνει να ζει σε δύο διαφορετικούς χρόνους δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να προλαμβάνει το καλύτερο μέλλον του και να διαλέγει τις πιο ευνοϊκές στιγμές για κάθε μια από τις πράξεις του».
Παρατήρησε ότι όταν δύο ηλεκτρόνια εξέρχονται από το άτομο σε κενό χρόνου απομακρύνονται από τον πυρήνα με την ταχύτητα του φωτός και ότι όποιες πληροφορίες έπαιρνε το ένα, ακαριαία τις μετέδιδε και στο άλλο αν και αγνοούσε την ύπαρξη του.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στον άνθρωπο, το ηλιακό μας σύστημα, τον ζωδιακό και τους γαλαξίες.
Κάθε εκατό χρόνια
Συμβαίνουν ισχυρότατες
ηλεκτρομαγνητικές θύελλες
[όχι εκρήξεις] στον ήλιο, μια
Τέτοια θύελλα έγινε το 1899,
Και η πιο πρόσφατη το 1990.
Η ελληνική γλώσσα φέρνει τα σημάδια της θεωρίας της «Διττότητας».
Ο J.P. Garnier Malet αποδεικνύει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες γνώριζαν την πραγματικότητα της «Διττότητας» για τον χρόνο πολύ καλά.
Αυτή και την είχαν κωδικοποιήσει στο αλφάβητο, στη γλώσσα τους και στα αρχαία ελληνικά κείμενα πριν καν υπάρξουν άλλες γλώσσες στον κόσμο.
Τις πληροφορίες αυτές πήρε από τον «Τίμαιο του Πλάτωνα».
Η κωδικοποίηση των ανοιγμάτων του χρόνου που πιστοποιούμε με τη μελέτη της ελληνικής γλώσσας και των αρχαίων κειμένων, αποδεικνύει ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των άλλων γλωσσών και ξεκινά από μια μακρινή εποχή όπου έχουμε την εντύπωση ότι ο άνθρωπος ζούσε σαν άγριος, επισημαίνει ο Δρ. Πυρηνικής Μηχανικής στις Βρυξέλλες Ιωάννης Αναστασίου, συνεργάτης του Γάλλου ερευνητή.
Αυτή η αρχή επέτρεψε σε ασύγκριτους επιστήμονες, αστρονόμους και μαθηματικούς να καταγράψουν τις 54 απαραίτητες διακλαδώσεις του χρόνου, που ονομάζονται στη σημερινή θεωρία υποχρεωτικά σημεία περάσματος με την βοήθεια 27 μικρών και 27 κεφαλαίων γραμμάτων που αποτελούν το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο.
Σύμφωνα με τον Δρ. Ιωάννη Αναστασίου, ο Γάλλος επιστήμονας αποδεικνύει τον πρωταρχικό ρόλο που έπαιξε η αρχαία ελληνική γλώσσα και σκέψη στην κατανόηση της λειτουργίας του σύμπαντος από τον άνθρωπο.
Οι Έλληνες και σήμερα μπορούν να ξαναπαίξουν και πάλι σημαντικό ρόλο, γιατί είναι διαποτισμένοι περισσότερο από κάθε άλλον από την αρχαία ελληνική σκέψη.
Πρόκειται για μια νέα επιστημονική θεωρία που ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες των Ελλήνων για την αναγνώριση των καταβολών και της αξίας της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας κατανοώντας επιτέλους τη σημασία της «Αρχής του άλφα (α) και του ωμέγα» των αρχαίων.
Το ηλιακό μας σύστημα εξελίσσεται σύμφωνα με ένα κύκλο 25.920 ετών που χωρίζει το παρελθόν και το μέλλον από το παρόν με 12 περιόδους των 2.160 ετών.
Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μετέδωσαν αυτή την βασική έννοια του διαχωρισμού (Ώρα) που επιτρέπει σε ένα δημιούργημα να μεγαλώσει στο μέλλον (αρΩ), ένας διαχωρισμός που ονομαζόταν από τους Έλληνες η «Αρχή του άλφα και του ωμέγα», του πρώτου (α = 1) και του τελευταίου (ω = 800).
Η ελληνική μυθολογία, που έχει διαστρεβλωθεί από χιλιετηρίδες σκοταδισμού, επιτρέπει τη διδασκαλία της δημιουργικής αρχής του άλφα και του ωμέγα που μπορεί να παρατηρηθεί τόσο στους γαλαξίες όσο και στα σωματίδια, και εξηγεί τον δεσμό μεταξύ της αρχαίας ελληνικής γραφής και της θεωρίας της Διττότητας.
Οι Έλληνες γνώριζαν τη χρήση του φιδιού στη θεωρία της Διττότητας ( Πύθιος Απόλλων ) και προέβλεπαν ( Πυθία ) τους κινδύνους και έτσι τους απέτρεπαν, αντί να τους περιμένουν μοιρολατρικά.
Όπως τότε οι Έλληνες έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε ξανά να χρησιμοποιήσουμε την ασυνέχεια του Χρόνου για να μας τροφοδοτεί με συνεχείς πληροφορίες μέσα από τα ανεπαίσθητα ανοίγματά του με την μορφή διαισθήσεων και προμηνυμάτων.
Στα χρυσά έπη μπορούμε να διαβάσουμε πως καθημερινά εφάρμοζαν την αρχή αυτή στη ζωή τους οι Πυθαγόρειοι.
Το κηρύκειο επίσης σύμβολο της μαντείας του Ερμή, χρησιμοποιεί την διπλή έλικα της Διττότητας.
Αυτός ο ελικοειδής δεσμός, που παρουσιάζεται σαν φίδι, ενώνει τους διάφορους χρόνους, επιτρέποντας τις προβλέψεις που ονομάζονται στην σημερινή θεωρία «Προβλεπτικές Πληροφορίες».
Χάρη στη θεωρία της Διττότητας ( Doubling Theory) είναι τώρα δυνατόν να κατανοήσουμε την πρωταρχική σημασία της ελληνικής γλώσσας και του αλφαβήτου της που κωδικοποιούν στην εντέλεια τις αυστηρές, επιστημονικές έννοιες αυτής της θεωρίας.
Σήμερα, στο τέλος του Πλατωνικού ενιαυτού των 25.000 ετών, φθάσαμε και αποτελούμε αυτό το μέλλον των πολύ αρχαίων Ελλήνων, και αντιμετωπίζουμε στο ηλιακό μας σύστημα την αμείλικτη σύγκλιση των τριών ροών του Χρόνου σε μια μόνο ροή, και επομένως τον κίνδυνο να ζήσουμε δυσάρεστα δυναμικά, που έχουμε σπείρει εμείς οι ίδιοι όλες τις χιλιετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου