Επίφυση ή τρίτο μάτι

Η επίφυση ή κωνάριο, είναι ενδοκρινής αδένας του σώματός μας.

Η επίφυση έχει περίπου το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού, ή ενός μικροσκοπικότατου κώνου πεύκου, εξ ου και το όνομά της κωνάριο

Λόγω του τόσο μικρού της μεγέθους, η αρχική ανακάλυψή της ήταν δύσκολη και άργησε να γίνει. 

Ο Γαληνός -2ος αιώνας- ήταν πιθανότατα ο πρώτος που την περιέγραψε.

Πίστευε ότι μπορεί να είναι μια βαλβίδα για τη ρύθμιση της ροής της σκέψης από τις πλάγιες κοιλότητες του εγκεφάλου.

Ο Rene Descartes, έγραψε για τον αδένα 1500 χρόνια μετά τον Γαληνό. 

Κατά τη γνώμη του η επίφυση ήταν η "έδρα της ψυχής". 

Υποστήριξε επίσης μια άμεση σύνδεση μεταξύ των ματιών και της επίφυσης μέσω "χορδών" στον εγκέφαλο. 

Επίσης ότι ο αδένας λειτουργούσε ως διερμηνέας, και μάλιστα ως ο κύριος διερμηνέας της όρασης. 

Ο αδένας όχι μόνο λειτουργούσε ως διερμηνέας, αλλά και κατεύθυνε τους μύες να ανταποκρίνονται στα αντικείμενα του οπτικού πεδίου. 

Αυτό γινόταν, πίστευε ο Rene Descartes, μέσω της ροής των υγρών που περνούσαν από κοίλους σωλήνες μεταξύ του αδένα και των μυών. 

Ο πρώτος που έδωσε στην επίφυση ενδοκρινική ιδιότητα ήταν ο  Otto Heubner, ένας διάσημος Γερμανός παιδίατρος.

Ο Nils Holmgren, ένας Σουηδός ανατόμος, μέσα από τις δικές του παρατηρήσεις πρότεινε ότι η επίφυση δεν ήταν καθόλου αδένας, αλλά ότι λειτουργούσε ως "τρίτο μάτι".

Το 1948 κανείς δεν έδινε σημασία στο όργανο της επίφυσης. 

Ένας αιματολόγος, ο Maurice Rapport, που εργαζόταν στην κλινική του Κλίβελαντ, ασχολήθηκε με την αναζήτηση αυτής της ουσίας στον ορό αίματος.

Τελικά βρήκε ακριβώς μια τέτοια ουσία, την οποία ονόμασε σεροτονίνη και που ο  EJ Gaddum, καθηγητής Φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, παρατήρησε μια σύνδεση μεταξύ της σεροτονίνης και των ψυχικών καταστάσεων της ύπαρξης.

Και έρχεται νέος γύρος ερευνών ξεκίνησε το 1958 όταν ο Lerner και η ομάδα του στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Yale εξήγαγαν μια ουσία που ονόμασαν μελατονίνη από την επίφυση των βοοειδών. 

Δίνοντας περισσότερες αποδεικτικές πληροφορίες προς την κατεύθυνση της επικύρωσης της υπόθεσης ότι η επίφυση είναι ενδοκρινής αδένας.

Περαιτέρω μικροσκοπική διερεύνηση, αυτή τη φορά σε επίφυση θηλαστικών, έδειξε μια στενή σχέση μεταξύ της επίφυσης και του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Διαπίστωσαν επίσης ότι η επίφυση ανταποκρίθηκε με κάποιο τρόπο στις συνθήκες φωτός, ότι αλλάζοντας τις συνθήκες φωτός μπορούσαν να επεκτείνουν και να σταθεροποιήσουν τους ρυθμούς χημικής παραγωγής της επίφυσης.

Πώς αντιλαμβάνεται η επίφυση το φως, άμεσα, επειδή είναι ή ίδια αισθητήρας φωτός, ο οποίος εξακολουθεί να εκτελεί ορισμένες από τις λειτουργίες ενός ματιού; 

ή έμμεσα, μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος; 

Τα στοιχεία δεν είναι ακόμα οριστικά. 

Το φως διαπερνά τα οστά και τον εγκέφαλο για να φτάσει στην επίφυση σε σημαντικές ποσότητες. 

Οι Axelrod και Wurtman πιστεύουν ότι υπάρχουν και άλλες, μη ανακαλυφθείσες χημικές ουσίες που παράγονται από την επίφυση, γιατί βλέπουν σημάδια ενζυμικής δραστηριότητας που δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη ούτε από τη σεροτονίνη ούτε από τη μελατονίνη.

Το γεγονός ότι η επίφυση ανταποκρίνεται στο φως, ακόμα κι αν αυτή η απόκριση είναι έμμεση μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος, έχει μερικές συναρπαστικές και εκτεταμένες εννοιολογικές εφαρμογές. 

Υπάρχουν πολλές αλλαγές συμπεριφοράς, καθώς αλλάζουν οι εποχές και οι οποίες μπορούν να παραχθούν εκτός εποχής στο εργαστήριο προσομοιώνοντας το κατάλληλο διάστημα τεχνητού φωτός της ημέρας. 

Υπάρχουν στον άνθρωπο τέτοιες εποχιακές αλλαγές στη διάθεση και τη συμπεριφορά;

Οι μεγάλες θρησκευτικές ιερές ημέρες όλων των θρησκειών τείνουν να συγκεντρώνονται γύρω από τους χρόνους των ηλιοστασίων και των ισημεριών. 

Είναι δυνατόν η ανθρώπινη επίφυση να ανταποκρίνεται σε αυτές τις μεταβολές της διάρκειας του φωτός της ημέρας και, αλλάζοντας την ισορροπία των νευροερεθισμάτων στον εγκέφαλο, να προκαλεί ίσως μεγαλύτερη συχνότητα ψυχεδελικών καταστάσεων σε ορισμένα ευαίσθητα άτομα ακριβώς σε αυτές τις κρίσιμες ώρες; 

Αυτή η πιθανότητα παρέχει μια εντελώς νέα δυνητική διάσταση στην κοσμική μας κατανόηση της θρησκευτικής εμπειρίας.

Προφανώς η ανακάλυψη της επίφυσης είναι πρόσφατη. 

Η έρευνα είναι κατακερματισμένη λόγω της ποικιλίας των επαγγελματιών που ενδιαφέρονται όπως θεολόγοι, 

βιολόγοι, 

ενδοκρινολόγοι,

ζωολόγοι, αυτό όμως που γνωρίζουμε σίγουρα είναι πως η επίφυση είναι αναμφισβήτητα η πλουσιότερη περιοχή σεροτονίνης στον εγκέφαλο!

η επίφυση έχει το σχήμα ενός μικροσκοπικού κώνου πεύκου, εξ ου και το όνομά της κωνάριο

Συμπερασματικά λοιπόν παρατηρούμε πως οι λειτουργίες της επίφυσης είναι πολύ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματός μας.

Και ενώ η φυσιολογική λειτουργία της επίφυσης ήταν άγνωστη μέχρι πρόσφατα, οι μυστικιστικές παραδόσεις και οι εσωτερικές σχολές γνώριζαν από καιρό αυτή την περιοχή στη μέση του εγκεφάλου ως τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του φυσικού και του πνευματικού κόσμου. Θεωρούμενη η πιο ισχυρή και υψηλότερη πηγή αιθερικής ενέργειας που είναι διαθέσιμη στον άνθρωπο, η επίφυση ήταν πάντα σημαντική για την έναρξη υπερφυσικών δυνάμεων. 

Η ανάπτυξη των ψυχικών ταλέντων έχει συνδεθεί στενά με αυτό το όργανο ανώτερης όρασης.

Το τρίτο μάτι ελέγχει τους διάφορους βιορυθμούς του σώματος. 

Λειτουργεί σε αρμονία με τον υποθάλαμο αδένα που κατευθύνει τη δίψα, 

την πείνα, 

τη σεξουαλική επιθυμία του σώματος και το βιολογικό ρολόι που καθορίζει τη διαδικασία της γήρανσής μας. 

Η θέση της επίφυσης βαθιά στον εγκέφαλο φαίνεται να έχει κρυφή σημασία. 

Τις ημέρες πριν ανακαλυφθεί η λειτουργία του ως φυσικό μάτι που μπορούσε να δει πέρα ​​από το χωροχρόνο, θεωρήθηκε ένα μυστήριο.

Σήμερα συνδέεται με το έκτο τσάκρα.

Ας δούμε περισσότερες λεπτομέρειες για αυτόν τον αδένα

Η επίφυση λοιπόν, η οποία είναι ένας ενδοκρινής αδένας:

-. παράγει την ορμόνη μελατονίνη,

-. δημιουργεί το αίσθημα της νύστας με την έκκριση της μελατονίνης,

-. μετατρέπει τα σήματα του νευρικού συστήματος σε ενδοκρινή σήματα/δηλαδή ουσίες.

Πιο αναλυτικά:

-. μετατρέπει την ορμόνη σεροτονίνη σε μελατονίνη κατ' αναλογία με την ποσότητα του φωτός που δέχονται τα φωτοευαίσθητα κύτταρά του,

-. ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητάς τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν τη λειτουργία τους,

-. ρυθμίζει τον κιρκάδιο ρυθμό και τον βιορυθμό στα όντα, μέσω της έκκρισης των παραπάνω δύο ουσιών.

Ξέρετε πως λέγεται η επίφυση με λαϊκούς όρους;
Η επίφυση λέγεται επίσης και τρίτο μάτι και συνδέεται με το ρήμα "γνωρίζω",

με την διορατική σκέψη,

με την διαίσθηση και όπως από πολλούς μύστες ονομάζεται και ως η "έδρα της Ψυχής"

Η σημαντικότητα μάλιστα αυτού του εγκεφαλικού αδένα, της επίφυσης, φθάνει μέχρι του σημείου τού να μας δίνετε η δυνατότητα του ελέγχου της επέκτασης των τελομερών των κυττάρων μας, ώστε να αποκτήσουμε μακροζωία.

Η τοποθεσία λοιπόν του τρίτου ματιού, της επίφυσης, είναι κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια. 

Η τοποθεσία αυτή λέγεται ότι είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι η επίφυση μας αποκρύπτει πληροφορίες. 

Αν τις ξέραμε, θα γνωρίζαμε πλήρως τις μυστικές δυνατότητες και τις ανώτερες ανάγκες μας, διότι είναι η επίφυση που συνδέει τον φυσικό με τον πνευματικό κόσμο.
Και όταν η επίφυση ενεργοποιείται η ζωή μας αλλάζει. 

Γνωρίζουμε την έκσταση και αρχίζει το πνευματικό μας ταξίδι.
Αλλά έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει ένα βασικό στοιχείο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε το τρίτο μάτι μας.
Και αυτό είναι το χλωριούχο νάτριο. 

Η επίφυση απορροφά το μεγαλύτερο ποσοστό του αλατιού που καταναλώνουμε. 

Και τι γίνεται?

Αδρανοποιείται η επίφυση μας και μας απομακρύνει από το πνευματικό μας ταξίδι.
Έρευνες δείχνουν επίσης πως αν μειώσουμε την κατανάλωση του αλατιού, μπορούμε αυτόματα να ενεργοποιήσουμε ή να βοηθήσουμε στην ενεργοποίηση της επίφυσης.
Όμως, στον σύγχρονο κόσμο υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να ενεργοποιήσετε την επίφυση. 

Ένας από τους τρόπους είναι και ο διαλογισμός, τα οφέλη του οποίου είναι σχεδόν άγνωστα στα περισσότερα άτομα και βέβαια η διατροφή, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο.

-. Ο άνθρωπος είναι μοναδικός λόγω του ότι διαθέτει διαίσθηση σχετικά με το εύρος του μυστηριώδους σύμπαντος στο οποίο κατοικεί. 

Έχει επινοήσει για τον εαυτό του κάθε είδους όργανα για να διερευνήσει τη φύση αυτού του σύμπαντος. 

Τώρα επιτέλους, με το μόριο αυτού του παράξενου οξέος, έχει βρει ένα όργανο που ανοίγει το εσωτερικό μάτι του νου και το οποίο μπορεί να του επιτρέψει να εξερευνήσει τους τεράστιους εσωτερικούς χώρους όπου η ιστορία εκατομμυρίων ετών αναμνήσεων βρίσκεται μπλεγμένη ανάμεσα στις ρίζες του αρχέγονου εαυτού. 

https://www.theatlantic.com/magazine/archive/1966/09/lsd-and-the-third-eye/361531/

κείμενο και επιμέλεια κειμένου: ntina