Νέα στοιχεία δείχνουν ότι οι ασθενείς αναπολούν εμπειρίες θανάτου μετά από καρδιακή ανακοπή

Οι ασθενείς που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή και επανήλθαν στη ζωή, μπορεί να βιώσουν "νέες διαστάσεις πραγματικότητας", διαπιστώνει η μελέτη

Έως και μία ώρα μετά τη διακοπή της καρδιάς τους, ορισμένοι ασθενείς που αναζωογονήθηκαν με καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση/ΚΑΡΠΑ είχαν σαφείς αναμνήσεις μετά την εμπειρία του θανάτου και είχαν εγκεφαλικά μοτίβα ενώ ήταν αναίσθητοι που συνδέονται με τη σκέψη και τη μνήμη, αναφέρουν ερευνητές στο περιοδικό Resuscitation, που δημοσιεύεται από τον Elsevier.
Σε μια μελέτη με επικεφαλής ερευνητές της NYU Grossman School of Medicine-Ιατρική Σχολή- σε συνεργασία με 25 κυρίως αμερικανικά και βρετανικά νοσοκομεία, ορισμένοι επιζώντες καρδιακής ανακοπής περιέγραψαν εμπειρίες διαυγούς θανάτου που συνέβησαν ενώ ήταν φαινομενικά αναίσθητοι. 
Παρά την άμεση θεραπεία, λιγότερο από το 10% των 567 ασθενών που μελετήθηκαν, οι οποίοι έλαβαν ΚΑΡΠΑ στο νοσοκομείο, ανάρρωσαν επαρκώς ώστε να πάρουν εξιτήριο. 
Τέσσερις στους 10 από τους ασθενείς που επέζησαν, ωστόσο, ανέφεραν κάποιο βαθμό συνείδησης κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ που δεν καταγράφηκε από τις συνήθεις μετρήσεις.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι σε ένα υποσύνολο αυτών των ασθενών, που δέχτηκαν παρακολούθηση του εγκεφάλου, σχεδόν το 40% είχε εγκεφαλική δραστηριότητα που επέστρεψε στο φυσιολογικό ή σχεδόν στο φυσιολογικό, από μια κατάσταση "επίπεδης γραμμής", σε σημεία ακόμη και μια ώρα μετά την ΚΑΡΠΑ. 
Όπως καταγράφηκε από το ΗΕΓ, μια τεχνολογία που καταγράφει την εγκεφαλική δραστηριότητα με ηλεκτρόδια, οι ασθενείς είδαν εξάρσεις στα κύματα γάμμα, 
δέλτα, 
θήτα, 
άλφα και βήτα που σχετίζονται με υψηλότερες νοητικές λειτουργίες.
Οι επιζώντες έχουν αναφέρει εδώ και καιρό ότι έχουν αυξημένη επίγνωση και ισχυρές, διαυγείς εμπειρίες, λένε οι συγγραφείς της μελέτης. 
Αυτές περιλαμβάνουν την αντίληψη του διαχωρισμού από το σώμα, 
την παρατήρηση γεγονότων χωρίς πόνο ή αγωνία και την ουσιαστική αξιολόγηση των πράξεων και των σχέσεών τους. 
Αυτή η νέα εργασία διαπίστωσε ότι αυτές οι εμπειρίες θανάτου είναι διαφορετικές από παραισθήσεις, 
παραληρητικές ιδέες, 
ψευδαισθήσεις, όνειρα ή συνείδηση που προκαλείται από την ΚΑΡΠΑ.
Οι συγγραφείς της μελέτης υποθέτουν ότι ο "ισοπεδωμένος", ετοιμοθάνατος εγκέφαλος αφαιρεί τα φυσικά ανασταλτικά  συστήματα. 
Αυτές οι διαδικασίες, γνωστές συλλογικά ως αποσύνδεση, μπορεί να ανοίξουν την πρόσβαση σε "νέες διαστάσεις της πραγματικότητας, συμπεριλαμβανομένης μιας διαυγούς και ξεκάθαρης ανάκλησης όλων των αποθηκευμένων αναμνήσεων από την πρώιμη παιδική ηλικία έως τον θάνατο, που αξιολογούνται από την προοπτική της ηθικής. 

Αυτές οι νέες διαστάσεις, σύμφωνα με τη μελέτη, περιλαμβάνουν εμπειρίες της βαθύτερης συνείδησης των ανθρώπων, όπως όλες τις αναμνήσεις, 

τις σκέψεις, 

τις προθέσεις και τις πράξεις τους προς τους άλλους "από ηθική και δεοντολογική άποψη".

Αν και κανείς δεν γνωρίζει τον εξελικτικό σκοπό αυτού του φαινομένου, "ανοίγει την πόρτα σε μια συστηματική διερεύνηση του τι συμβαίνει όταν ένα άτομο πεθαίνει".
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Sam Parnia, MD, PhD, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής στο NYU Langone Health και διευθυντής της έρευνας για την εντατική θεραπεία και την αναζωογόνηση στο NYU Langone, αναφέρει: 
"Αν και οι γιατροί πίστευαν επί μακρόν ότι ο εγκέφαλος υφίσταται μόνιμη βλάβη περίπου 10 λεπτά μετά τη διακοπή της παροχής οξυγόνου από την καρδιά, 
η εργασία μας διαπίστωσε ότι ο εγκέφαλος μπορεί να εμφανίσει σημάδια ηλεκτρικής ανάκαμψης για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τη συνεχιζόμενη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. 
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη μελέτη που δείχνει ότι αυτές οι αναμνήσεις και οι αλλαγές στα εγκεφαλικά κύματα μπορεί να είναι σημάδια καθολικών, κοινών στοιχείων των λεγόμενων εμπειριών κοντά στο θάνατο".
Ο Dr. Parnia προσθέτει: "Αυτές οι εμπειρίες παρέχουν μια ματιά σε μια πραγματική, αλλά ελάχιστα κατανοητή διάσταση της ανθρώπινης συνείδησης που αποκαλύπτεται με το θάνατο. 

Τα ευρήματα μπορούν επίσης να καθοδηγήσουν τον σχεδιασμό νέων τρόπων επανεκκίνησης της καρδιάς ή πρόληψης εγκεφαλικών τραυματισμών και να έχουν επιπτώσεις στη μεταμόσχευση".
Η μελέτη ονομάζεται AWAreness during REsuscitation (AWARE)-II και παρακολούθησε 567 άνδρες και γυναίκες που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια νοσηλείας στο νοσοκομείο μεταξύ Μαΐου 2017 και Μαρτίου 2020 στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. 
Συμμετείχαν μόνο νοσηλευόμενοι ασθενείς για την τυποποίηση των μεθόδων ΚΑΡΠΑ και ανάνηψης που χρησιμοποιήθηκαν, καθώς και των μεθόδων καταγραφής της εγκεφαλικής δραστηριότητας. 
Ένα υποσύνολο 85 ασθενών έλαβε παρακολούθηση του εγκεφάλου κατά τη διάρκεια της ΚΑΡΠΑ. 
Επίσης, εξετάστηκαν πρόσθετες μαρτυρίες από 126 επιζώντες της κοινότητας μετά από καρδιακή ανακοπή με αυτοαναφερόμενες αναμνήσεις, προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη κατανόηση των θεμάτων που σχετίζονται με την αναφερόμενη εμπειρία του θανάτου.
Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έρευνα μέχρι σήμερα δεν έχει ούτε αποδείξει ούτε διαψεύσει την πραγματικότητα ή το νόημα των εμπειριών και των ισχυρισμών των ασθενών περί συνειδητοποίησης σε σχέση με το θάνατο. 
Λένε ότι η ανακληθείσα εμπειρία γύρω από τον θάνατο χρήζει περαιτέρω εμπειρικής διερεύνησης και σχεδιάζουν τη διεξαγωγή μελετών που θα καθορίζουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τους βιοδείκτες της κλινικής συνείδησης και που θα παρακολουθούν τις μακροπρόθεσμες ψυχολογικές επιπτώσεις της αναζωογόνησης μετά από καρδιακή ανακοπή.
 https://www.sciencedaily.com/releases/2023/09/230914175140.htm