Είναι απίθανο που 'χω ξεχάσει τόσα πολλά, τόσο γρήγορα.
Έχω χρησιμοποιήσει το σώμα μου για σαράντα χρόνια, νόμιζα ότι το 'ξερα. Όμως, ήδη χάνεται σαν... ένα όνειρο.
Χέρια, πόδια, πού είστε;
Τι κάνατε για μένα, όταν ήσασταν δικά μου;
Έστειλα σήματα προσπαθώντας να προστάξω τα μέλη που θυμάμαι αόριστα. Τίποτα δεν έγινε.
Είναι σαν να φωνάζεις στο κενό.
Να φωνάξω.
Ναι, το προσπάθησα.
Ίσως αυτά μ' ακούνε, αλλά εγώ δεν μπορώ ν' ακούσω τον εαυτό μου.
Η σιωπή έχει κυλήσει πάνω μου, μέχρι που δεν μπορώ πια να φανταστώ ήχο. Υπάρχει μια λέξη στο μυαλό μου που λέγεται «μουσική»... τι σημαίνει;
(Τόσες πολλές λέξεις, συγκεντρώνονται μπροστά μου, βγαίνοντας από το σκοτάδι, περιμένοντας ν' αναγνωριστούν.
Η μια μετά την άλλη φεύγουν μακριά απογοητευμένες).
Γεια.
Ώστε γύρισες;
Πόσο απαλά εισχωρείς στο μυαλό μου.
Ξέρω πότε είσαι εκεί, αλλά ποτέ δε σ' αισθάνομαι να 'ρχεσαι.
Αισθάνομαι πως είσαι φιλικός κι είμαι ευγνώμων για όσα έχεις κάνει.
Αλλά ποιος είσαι;
Φυσικά ξέρω πως δεν είσαι άνθρωπος.
Καμιά ανθρώπινη επιστήμη δε θα μπορούσε να με είχε σώσει όταν το πεδίο του κινητήρα κατέρρευσε.
Βλέπεις, γίνομαι περίεργος.
Αυτό είναι καλό σημάδι, δεν είναι;
Τώρα που ο πόνος έχει φύγει επιτελους, επιτέλους μπορώ ν' αρχίσω να σκέφτομαι ξανά.
Ναι, είμαι έτοιμος.
Οτιδήποτε θελήσεις να ξέρεις.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Το όνομά μου είναι Γουίλιαμ Βίνσεντ Νόυμπεργκ.
Είμαι πρώτος πιλότος της Γαλακτικής Επιθεώρησης.
Γεννήθηκα στο Πορτ Λόουελ, στον Άρη, στις 21 Αυγούστου 2095.
Η γυναίκα μου η Τζανίτα και τα τρία μου παιδιά είναι στον Γανυμήδη.
Είμαι επίσης συγγραφέας.
Έχω γράψει αρκετά για τα ταξίδια μου.
Το Πέρα από τον Ρίγκελ είναι μάλλον διάσημο.
Τι συνέβη;
Πιθανά ξέρεις όσα κι εγώ.
Είχα μόλις κάνει το σκάφος μου αόρατο και πετούσα σε φασματική ταχύτητα όταν σήμανε συναγερμός.
Δεν υπήρχε χρόνος να κινηθώ, να κάνω οτιδήποτε.
Θυμάμαι που οι τοίχοι της καμπίνας άρχισαν να λάμπουν -και τη ζέστη, τη τρομερή ζέστη.
Αυτό είναι όλο.
Η έκρηξη πρέπει να με τίναξε στο διάστημα.
Μα πώς μπόρεσα να επιζήσω;
Πώς θα μπορούσε κανείς να με φτάσει έγκαιρα;
Πες μου -τι έχει μείνει από το κορμί μου;
Γιατί δεν μπορώ να αισθανθώ τα χέρια μου, τα πόδια μου;
Μη κρύψεις την αλήθεια, δε φοβάμαι.
Αν μπορείς να με πας πίσω, οι βιοτεχνικοί μπορούν να μου δώσουν νέα μέλη. Ακόμη και τώρα, το δεξί μου χέρι δεν είναι αυτό με το οποίο είχα γεννηθεί.
Γιατί δεν μπορείς ν' απαντήσεις;
Σίγουρα είναι μια απλή απάντηση!
Τι εννοείς δε ξέρεις με τι μοιάζω;
Πρέπει να έχεις σώσει κάτι!
Το κεφάλι;
Το μυαλό, τότε;
Ούτε;
Ω, όχι...!
Λυπάμαι.
Έλειψα για πολύ;
Άσε με να συλλάβω τον εαυτό μου.
(Χα, πολύ αστείο!)
Είμαι ο Επιθεωρησιακός πιλότος πρώτης τάξης Βίνσεντ Γουίλιαμ Φρήμπουργκ. Γεννήθηκα στο Πορτ Λυστ, στον Άρη, στις 21 Αυγούστου 1895.
Έχω ένα... όχι, δύο παιδιά...
Σε παρακαλώ, άσε με να το ξανακάνω, αργά.
Η εκπαίδευσή μου με προετοίμασε για κάθε πραγματικότητα που μπορεί ν' αντιληφθεί κανείς.
Μπορώ ν' αντιμετωπίσω οτιδήποτε μου πεις.
Αλλά αργά-αργά.
Λοιπόν, θα μπορούσε να είναι χειρότερα.
Δεν είμαι πραγματικά νεκρός.
Ξέρω ποιος είμαι.
Νομίζω ακόμα κι ότι ξέρω τι είμαι.
Είμαι μια ...ηχογράφηση, σε κάποια φανταστική συσκευή.
Πρέπει να έπιασες τη ψυχή μου, όταν το σκάφος μετατρεπόταν σε πλάσμα. Ακόμα κι αν δεν μπορώ να φανταστώ πώς έγινε, έχει νόημα.
Στο κάτω-κάτω, ένας πρωτόγονος άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει πώς ηχογραφούμε μια συμφωνία...
Όλες μου οι αναμνήσεις είναι παγιδευμένες σε μια ταινία ή έναν κρύσταλλο, όπως κάποτε ήταν παγιδευμένες στα κύτταρα του εξατμισμένου μου εγκεφάλου.
Κι όχι μόνο οι αναμνήσεις μου.
ΕΓΩ.
Εγώ ο ίδιος: ΒΙΝΣ ΒΙΛΜΠΟΥΡΓΚ, ΠΙΛΟΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΞΗΣ.
Λοιπόν, τι συμβαίνει μετά;
Παρακαλώ, πες το ξανά.
Δε καταλαβαίνω.
Ω, θαυμάσια!
Μπορείς να κάνεις ακόμα κι αυτό;
Υπάρχει μια λέξη γι' αυτό, ένα όνομα...
Των πολυπληθών θαλασσών η ενσάκριση.
Όχι, όχι ακριβώς.
Ενσάκριση, ενσάκριση...
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ!
Ναι, ναι καταλαβαίνω.
Πρέπει να σου δώσω το βασικό πλάνο, το σχέδιο.
Παρακολούθησε τις σκέψεις μου πολύ προσεκτικά.
Θ' αρχίσω από την κορυφή.
Το κεφάλι τώρα.
Είναι οβάλ, έτσι;
Το πάνω μέρος καλύπτεται με μαλλιά.
Τα δικά μου ήταν καε... μπλέ.
Τα μάτια.
Είναι πολύ σπουδαία.
Τα έχεις δει σε άλλα ζώα;
Ωραία, αυτό μας γλιτώνει από μπελάδες.
Μπορείς να μου δείξεις μερικά.
Ναι, αυτά κάνουν.
Τώρα το στόμα.
Παράξενο! πρέπει να το 'χω δει εκατοντάδες φορές καθώς ξυριζόμουν, αλλά κάπως...
Όχι τόσο στρογγυλό, στενότερο.
Ω, όχι, όχι μ' αυτό τον τρόπο.
Πηγαίνει κατά πλάτος του προσώπου, οριζόντια...
Τώρα, ας δούμε... υπάρχει κάτι ανάμεσα στα μάτια και το στόμα.
Ανόητος που είμαι.
Ποτέ δε θα γίνω δόκιμος, αν δε μπορέσω ούτε να το θυμηθώ.
Φυσικά! ΜΥΤΗ!
Λίγο μακρύτερη νομίζω.
Υπάρχει κάτι άλλο, κάτι που έχω ξεχάσει.
Αυτό το κεφάλι δείχνει ακατέργαστο, ημιτελές.
Δεν είμαι εγώ, ο Μπίλι Βόινσμπεργκ, το πιο έξυπνο παιδί της γειτονιάς.
Αλλά, αυτό δεν είναι το όνομά μου, δεν είμαι αγόρι.
Είμαι ένας πρώτος πιλότος με είκοσι χρόνια στην Υπηρεσία Διαστήματος και προσπαθώ να ξαναφτιάξω το κορμί μου.
Γιατί οι σκέψεις μου συνεχίζουν να φεύγουν από το θέμα;
Βοήθησέ με, σε παρακαλώ.
Αυτό το τερατούργημα!
Έτσι σου είπα ότι μοιάζω;
Σβήσ' το.
Πρέπει ν' αρχίσουμε ξανά.
Το κεφάλι τώρα.
Είναι τέλεια σφαιρικό και φέρει έναν πίλον ο οποίος δύναται να μετακινηθεί...
Πολύ δύσκολο.
Άρχισε από κάπου αλλού.
Α, ξέρω...!
Το μηριαίο οστούν συνδέεται με το αντικνήμιο.
Το αντικνήμιο συνδέεται με το μηρό.
Ο μηρός συνδέεται με το αντικνήμιο.
Το αντικνήμιο...
'Όλα σβήνουν.
Πολύ αργό.
Κάτι τρέχει με το πλέιμπακ.
Σ' ευχαριστώ που προσπάθησες.
Τ' όνομά μου είναι... τ' όνομά μου είναι...
Μητέρα, πού είσαι;
Μαμά... Μαμά!
Μααααα...
"Playback" (1987)
Μετφρ: Σάντρα Σταθάκη - peri-grafis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου