Kι έφυγες. Ωωω. Σαν αστραπών - στο σέρπιο μονοπάτι -τύφλες φωτός (και σκίρτημα δορκάδας έρμου δάσου)έμειναν τ' άψε-σβήσε σου: το πήδημα, το πάτικαι τ' αλαφριό, σαν άξαφνου πουλιού, ξεφτούρισμα σου...
Το ξάφνιασμα
Δυο Πάνες φουσκομάγουλοι, στου κήπου σου τις στέρνες,
τα χάλκινα - με τρεις οπές - σουράβλια είχαν στα χείλη,
όταν εσύ τις φωτεινές του χάμου έκρουσες φτέρνες
- ζυγά πιτσούνια που έπαιζαν το 'να το άλλο εφίλει.
Δυο Πάνες φουσκομάγουλοι, στου κήπου σου τις στέρνες,
τα χάλκινα - με τρεις οπές - σουράβλια είχαν στα χείλη,
όταν εσύ τις φωτεινές του χάμου έκρουσες φτέρνες
- ζυγά πιτσούνια που έπαιζαν το 'να το άλλο εφίλει.
Του φραμπαλά σου φτερωτή τότε η - σαΐτα - ρίγα
(των χρυσοκεντημένων της - αράδα - παπαγάλων)
στις γάμπες σου ανελίχτηκε - γοργό ερπετό - που ερίγα
στο αλληλοκυνήγημα των άσπρω σου αστραγάλων.
Kι έφυγες. Ωωω. Σαν αστραπών - στο σέρπιο μονοπάτι -
τύφλες φωτός (και σκίρτημα δορκάδας έρμου δάσου)
έμειναν τ' άψε-σβήσε σου: το πήδημα, το πάτι
και τ' αλαφριό, σαν άξαφνου πουλιού, ξεφτούρισμα σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου