Δεν εμβολιάζομαι ρε, τι θέλεις;

Του Φώτη Τερζάκη*

  Εκτός από τους υπηρεσιακούς διανοούμενους που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να λειτουργήσουν σαν παρακρατική ομάδα κρούσης προς υπεράσπιση των κατεστημένων συμφερόντων, υπάρχουν και οι «άλλοι», οι λεγόμενοι προοδευτικοί και υποψιασμένοι (δεν λέω «αριστεροί» για να μην ξεράσω…), που στην παρούσα εφιαλτική συγκυρία αναλαμβάνουν το ρόλο τής τρίτης φάλαγγας του συντηρητισμού. 
Τέτοιος είναι ο κος Άρης Χατζηστεφάνου, που εδώ και καιρό μάς βομβαρδίζει με παραινέσεις υπακοής στις προσταγές τού κράτους υγιειονομικής ασφάλειας, κουνώντας το δάχτυλο σε όσους αρνούνται να εξαπατηθούν κι επιστρατεύοντας με ύφος αυταρχικού λυκειάρχη όλες τις γνωστές και μέχρι ναυτίας επαναλαμβανόμενες συκοφαντίες (που δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ: «συνομωσιολόγοι», «ακροδεξιοί», «ψεκασμένοι», κ.ο.κ.  – αφού, όπως έχει διδάξει και η ναζιστική πείρα το σταλινικό στρατόπεδο, στο τέλος πάντα «κάτι μένει»…). 
Το πρόσφατο δημοσίευμά του «Εμβολιάσου ρε, τί σου ζητάμε;»  που εμφανίστηκε στις 5 Mαΐου στον δικτυακό τόπο INFOWAR είναι μια επιτομή τής ρητορικής του, μίγμα ιεραποστολικής ηθικολογίας και κηρύγματος βλοσυρού κολλεκτιβισμού (του είδους που —τί περίεργο!— έκανε μέχρι προσφάτως να βγάζουν φλύκταινες τα παπαγαλάκια τού φιλελευθερισμού, τα οποία αναπάντεχα τώρα θυμήθηκαν τη «συλλογική ευθύνη» και το «κοινό καλό»).    
     Δεν μου αρέσει η ad hominem επιχειρηματολογία: τη θεωρώ γενικά ένα ύπουλο στρατήγημα που μέσ’ από την ατέρμονη περιπτωσιολογία διαλύει δραστικά κάθε κατανόηση της δομής. 
Θα είχα ωστόσο, με τους όρους που ο ίδιος μιλάει σε αυτό το δημοσίευμα, να του αντιτάξω —χάριν παιδιάς, όπως λέμε— μυριάδες αντιπαραδείγματα. 
Μας περιγράφει ας πούμε μελοδραματικά τα συμπτώματα που είχε ο ίδιος όταν προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό. 
Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα —εκτός από την ψυχαναγκαστική αγκαλιά με το οξύμετρο, εννοείται, παρά τη χρόνια ιγμορίτιδά μου— τον διαβεβαιώ πως είχα κι εγώ δεκάδες φορές στη ζωή μου προσβεβλημένος από κοινές, κοινότατες γρίπες· τί πιο φυσιολογικό για τους ανθρώπους από το να αρρωσταίνουν και ύστερα να γίνονται καλά; 
Απρόσβλητοι ρομποκόμπ υπάρχουνε μόνο στα αμερικανικά blockbuster… 
Από την άλλη πλευρά, οι «ενοχλήσεις» από τα εμβόλια που αναφέρει είναι πράγματι άξιες μειδιάματος εν συγκρίσει με τα δεκάδες σοβαρά επεισόδια, μέχρι και θανάτους, που έχουν προκληθεί ήδη από τους δυο-τρεις πρώτους μήνες των εμβολιασμών, τα οποία συστηματικά κρύβουν ή, όταν έρχονται τυχαία στο φως, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα πρακτορεία τής Υπηρεσιακής Ενημέρωσης. 
Κι εδώ σημειώνεται, παρεμπιπτόντως, ένα ακόμη ωμό πλήγμα στην κοινή λογική: όταν κάποιος εμβολιασμένος πεθάνει, προσπαθούν να μας πουν ότι αυτό οφειλόταν σε άσχετα «υποκείμενα νοσήματα», οτιδήποτε άλλο τελοσπάντων εκτός από το εμβόλιο· όταν όμως πεθάνει κάποιoς που έχει διαγνωσθεί θετικός στον Covid (ό,τι εγκυρότητα κι αν έχουν αυτές ο διαγνώσεις) με δεκαοχτώ άλλα υποκείμενα νοσήματα, παίρνουν όρκο ότι τον σκότωσε ο κορωνοϊός! 
Τέλος πάντων, κι εγώ έχω να του αναφέρω ήδη δύο περιπτώσεις από το στενό μου περιβάλλον, ανδρών πάνω-κάτω στην ηλικία μου (συν-πλην 60 χρονών), που υπέστησαν σοβαρότατες θρομβώσεις την επαύριο του εμβολιασμού τους: και οι δύο νοσηλεύονται (στην Αθήνα και στην Πάτρα), ο ένας κινδυνεύοντας να χάσει το πόδι του και ο άλλος μάλλον ανέλπιδα (ουσιαστικά, εγκεφαλικά νεκρός)…
     Δεν θα συνεχίσω όμως σε αυτό το πνεύμα. 
Όποιος θέλει να γίνει πειραματόζωο για το καλό τής ανθρωπότητας (κι αν υποθέσουμε ότι ξέρει ποιο είναι το καλό τής ανθρωπότητας), είναι αξιέπαινος και μπράβο του, για την πρόθεσή του τουλάχιστον. 

Ό,τι και να του συμβεί είναι αναμενόμενο και κανείς δεν θα πει πως εξαπατήθηκε. 
Όταν όμως ένας ολόκληρος πληθυσμός εξαναγκάζεται να γίνει πειραματόζωο (πιθανώς όχι τύποις, γιατί ακόμα υπάρχουν νομικές πρόνοιες τις οποίες δεν πρόλαβαν να ξηλώσουν, αλλά με αθέμιτους εκβιασμούς, τους οποίους επίσης δεν χρειάζεται ν’ αναφέρω γιατί χιλιάδες άνθρωποι τους ζουν στο πετσί τους – και καθημερινά μάς τηλεφωνούν στη «Διεπιστημονική Ένωση για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής» ζητώντας απεγνωσμένα νομική βοήθεια), πρόκειται για οργανωμένο, εν ψυχρώ κι εκ προμελέτης, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

¹ 

Και σε αυτό το έγκλημα οφείλουμε όλοι να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να πούμε ανυποχώρητα όχι! ρισκάροντας οιαδήποτε συνέπεια, όπως ακριβώς η ανθρωπότητα απαίτησε από τον γερμανικό λαό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιρρίπτοντάς του παθητική ενοχή —δια παραλείψεως, όπως λέμε— για τα ναζιστικά εγκλήματα.

      Αυτή είναι η μόνη αληθινά ηθική στάση, σε αντίθεση με τις γλυκερές αισθηματολογίες από τις οποίες βρίθει ο παραινετικός τού κου Χατζηστεφάνου· που επιπλέον στηρίζεται σε μια ολόκληρη αλυσίδα από αδιατύπωτες προκείμενες, στις οποίες ακριβώς έγκειται η —θελημένη ή αθέλητη έχει μικρή σημασία— πλάνη του. 

Για παράδειγμα, όταν λέει «όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν προτιμούν να έχουμε καθημερινά 70 με 100 νεκρούς παρά…» υποβάλλει ως δεδομένα τρία εξόχως αμφισβητούμενα πράγματα: πρώτον, ότι τα εμβόλια είναι προς το συμφέρον και όχι προς ζημίαν τής ανθρωπότητας (πράγμα που για ένα εμβόλιο, και ανεξαρτήτως του τί λένε τα ιατρικά πρωτόκολλα, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πριν περάσουν 15-20 χρόνια – πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια τεχνολογία επέμβασης στο ανθρώπινο DNA που και μόνον όποιος τη σκέφτεται θα έπρεπε να δικάζεται με βάση τους Κώδικες της Νυρεμβέργης!)· δεύτερον, ότι τα συγκεκριμένα εμβόλια όντως αποτρέπουν τη μόλυνση και προφυλάσσουν από τη μετάδοσή της (πράγμα που αρνούνται ακόμη κι οι ίδιοι οι κατασκευαστές τους, και ούτως ή άλλως οι παραινέσεις που συνοδεύουν την επιβολή τους  —εξακολουθητική μασκοφορία, «κοινωνική αποστασιοποίηση», κτλ.— προδίδουν κατάφωρα)· τρίτον, και πολύ σοβαρότερο, ότι για τους «καθημερινά 70 με 100 νεκρούς», και γενικότερα για τους «10.669 που πέθαναν στην Ελλάδα, τα 3,22 εκατομμύρια που πέθαναν σε όλο τον κόσμο και τα δεκάδες εκατομμύρια συγγενών και φίλων που δεν πρόλαβαν να τους αποχαιρετίσουν και να τους σφίξουν στο χέρι» ευθύνεται ο Covid…! 

Αναμασά δηλαδή με μακάρια αμεριμνησία το αφήγημα των εμπνευστών της θανάσιμης βιοπολιτικής που θέλει να αποδώσει σε έναν συνήθη ιό τα αποτελέσματα των δικών της ολέθριων στρατηγικών!

      Αλλά, δυστυχώς για τον κο Χατζηστεφάνου και τους ομοϊδεάτες του ειδικά τής ψευδο-αριστεράς, τα νούμερα, οσοδήποτε τυφλά και παραπλανητικά, δεν μπορούν να κρύψουν το προφανές. 

Το πρόβλημα με αυτούς τους αριθμούς είναι ότι μετρούν νεκρούς στη διάρκεια του κορωνοϊού, τους οποίους αποδίδουν στον κορωνοϊό. 

Μετρούν δηλαδή όσους πέθαναν από άλλες υποκείμενες αιτίες, επειδή κάποια στιγμή είχαν μια (επισφαλή) διάγνωση κορωνοϊού από (αναξιόπιστα) τεστ· ή επειδή τους ώθησαν να συρρεύσουν στα νοσοκομεία, όπου μολύνθηκαν από τρέχοντες μικροβιακούς παράγοντες ή υπέστησαν ακατάλληλες θεραπείες (ακούμε πολλά για τα τρομερά «πρωτόκολλα» που εφαρμόζουν τρομοκρατημένοι και παραπληροφορημένοι γιατροί, κορτιζόνες και αντιβιοτικά, χωρίς λόγο εντατικές και διασωληνώσεις, τα οποία σκοτώνουν εν ψυχρώ βέβαια)· αλλά και όσους πέθαναν απλώς επειδή στις συνθήκες αποκλεισμού και «κορωνοποίησης» που επιβλήθηκαν δεν μπορούσαν να έχουν τη συνήθη ιατρική φροντίδα για χρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζαν – και δεν λογαριάζω ακόμα τα νούμερα των εξοντωμένων από την κοινωνική, οικονομική και ψυχική περιθωριοποίηση που ήταν συνέπεια αυτών των παρανοϊκών πολιτικών «προφύλαξης» (από έναν κίνδυνο που δεν υπάρχει)… 

Διότι ακόμη κι έτσι, με αυτές τις υπολογιστικές λαθροχειρίες, το σύνολο των καταγεγραμμένων θανάτων από οιαδήποτε αιτία στο υπό συζήτησιν χρονικό διάστημα και στις περισσότερες χώρες τού κόσμου είναι απολύτως συγκρίσιμο με άλλες οξείες επιδημίες γρίπης των προηγούμενων χρόνων (για να μη μιλήσουμε για ελονοσία, φυματίωση, κλπ. με αντίστοιχους αριθμούς θυμάτων σε ετήσια βάση), είτε κι ελαφρώς μικρότερο…

² 

Εν ολίγοις, έτσι κατασκευάστηκε η οφθαλμαπάτη.

      Αν λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο κος Χαζηστεφάνου (που αντανακλούν τις «επίσημες» ανακοινώσεις των σχετικών διεθνών υπηρεσιών, εκ προοιμίου αναξιόπιστων λόγω των πολιτικών τους δεσμεύσεων), προκύπτει ένας δείκτης γενικής θνησιμότητας της τάξεως του 2,85% περίπου, πώς συσχετίζεται αυτός με τον δείκτη θνητότητας του Sars-Cov-2 που δίνουν οι σοβαρότεροι επιστήμονες και τα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά, ο οποίος κυμαίνεται μεταξύ 0,05-0,20%; 

Η διαφορά δείχνει, ακριβώς, το ποσοστό πληθυσμού που δολοφόνησαν οι πολιτικές τού εγκλεισμού, τα υγειονομικά μέτρα και η ίδια η ιατρική στη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας.

3

      Αυτά είναι υποχρεωμένη να σκεφτεί μία κριτική, κοινωνικά ευαισθητοποιημένη σκέψη που θα μπορούσε ακόμα να διεκδικήσει μια κάποιου είδους αριστερή ταυτότητα, αντί να εξαπολύει πομφόλυγες τύπου «προμηθεϊκά επιτεύγματα», «ακροδεξιοί συνομωσιολόγοι του Τραμπ ή του Μπολσονάρου», «πρόταξη του εαυτού εις βάρος τού κοινωνικού συνόλου», και άλλα πολλά τέτοια άσφαιρα… 

Το τελευταίο αυτό όμως κρύβει και μιαν ανησυχητική παραδοχή: αν η άρνηση κάποιου να κάνει να το εμβόλιο σημαίνει ότι προκρίνει το ατομικό του συμφέρον έναντι της συλλογικότητας, δεν υπονοεί αυτό άραγε πως είναι πράγματι προς ατομική του ζημία να κάνει το εμβόλιο; 

Τότε τί είναι εκείνο που κατά τη μεταφορά τού εμβολίου από το άτομο στη συλλογικότητα το μετατρέπει από επιζήμιο σ’ επωφελές; 

Θα συνιστούσα στον κο Χατζηστεφάνου να σκεφτεί σοβαρότερα τί σημαίνουν οι όροι «ατομικό» και «συλλογικό» και ποιος ο συσχετισμός τους σε μία υπερανεπτυγμένη καπιταλιστική και τεχνοκρατούμενη κοινωνία – κι επίσης να αφήσει τη ρητορεία τού λαϊκού ιεροκήρυκα και να αναλογιστεί με συνέπεια το νόημα του ηθικού πράττειν. 

Αν, σύμφωνα τουλάχιστον με το καντιανό μάθημα, πράττω ηθικά σημαίνει ότι δεν εξαιρώ τον εαυτό μου αλλά προτείνω τον κανόνα τής πράξης μου ως αρχή γενικής νομοθεσίας για όλη την ανθρωπότητα, τότε ναι, αρνούμαστε το εμβόλιο όχι για να σωθούμε προσωπικά (όπως στην πραγματικότητα κάνει η τρομοκρατημένη αγέλη που παίρνει εντολές από την τηλεόραση) αλλά επειδή ζητάμε απ’ όλη την ανθρωπότητα να το αρνηθεί, εν πλήρη ευθύνη· ζητάμε απ’ όλη την ανθρωπότητα να εγείρει ατσάλινες αντιστάσεις πολιτικής ανυπακοής σε όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς, να πολεμήσει με ό,τι μέσον διαθέτει την τελευταία και πιο αποτροπιαστική μεταμόρφωση ενός καπιταλισμού σε παροξυσμό, τον υγειονομικό ολοκληρωτισμό που ανατέλλει μεσ’ από έναν ωκεανό ανθρώπινου αίματος και οδύνης. 

Σε αυτόν τον αγώνα ζωής και θανάτου, πράγματι, ή θα χορέψουμε όλοι ή δεν θα χορέψει κανένας.

 
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
 1. Αυτή τη στιγμή άλλωστε ετοιμάζεται ένα δικαστικό γεγονός αποφασιστικών διαστάσεων (που κάποιοι ονόμασαν «Η νέα Δίκη τής Νυρεμβέργης»): μια ομάδα περισσότερων από 1.000 δικηγόρους και πάνω από 10.000 εμπειρογνώμονες ιατρικής, με επικεφαλής τον δρ. Reiner Fullmich, ξεκίνησαν νομικές διαδικασίες στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εναντίον τού CDC, τον ΠΟΥ και της «ομάδας τού Νταβός» για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. https://halithheia.blogspot.com/2021/05/2021-cdc.html.
 2. Για μια κρυστάλλινη και συνεκτική έκθεση των επιβεβαιωμένων μέχρι στιγμής στοιχείων, με τον προσήκοντα συγκριτικό τρόπο και με ιδιαίτερες λεπτομέρειες για την Κύπρο και την Ελλάδα, βλ. την παρουσίαση του διακεκριμένου κύπριου γιατρού δρ. Ελπιδοφόρου Σωτηριάδη στη «Σχολή Γονέων» τού Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης, 19 Απριλίου 2021:  https://www.youtube.com/watch?v=RSTagJTxfzs&ab_channel. 
 3. Παρεμπιπτόντως, ποιες είναι οι «εκατόμβες νεκρών σε χώρες όπως η Ινδία»; 
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δίνει η Ευρωστατιστική Υπηρεσία, τούτη τη στιγμή ο ρυθμός των θανάτων στην Ινδία είναι 2.95 ανά 1.000 κατοίκους (σε μια χώρα όπου οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες, η κυβέρνηση επιεικώς εγκληματική και η θνησιμότητα πάντα πολύ υψηλή, όπως άλλωστε και ο ρυθμός των γεννήσεων) – ενώ στην Ελλάδα είναι, αυτή τη στιγμή, 6,52 ανά 1.000 κατοίκους! 
Και για να καταλάβουμε τί ακριβώς σημαίνει αυτό, πρέπει επίσης να έχουμε υπόψιν ότι, σύμφωνα με τα δεδομένα που δίνει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2020 το σύνολο των θανάτων από οιαδήποτε αιτία στην Ελλάδα ήταν ελαφρώς μικρότερο από το αντίστοιχο του 2019 την ίδια περίοδο· παρουσίασε ωστόσο μια θεαματική άνοδο τους δύο τελευταίους μήνες τού 2020 (αφότου δηλαδή επιβλήθηκε η πιο σκληρή καραντίνα) για να χαμηλώσει και πάλι τους πρώτους μήνες του 2021, ενώ την ίδια στιγμή ανακοινώνονται αυξημένοι αριθμοί θανάτων «από κορονοϊό» (διαρκούσης της καραντίνας και αφότου όταν είχαν ξεκινήσει μαζικοί εμβολιασμοί). 
Μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του...! 
 ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ   (μεταφραστής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος)
http://fotisterzakis.gr
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο  https://www.kontrabandafreepress.com

     ΥΓ από τη Νέλλη Ψαρρού: Αναδημοσιεύοντας αυτό το άρθρο, δεν μπορώ να αποφύγω να σχολιάσω την "επιτυχία" της επιλογής του τίτλου "Εμβολιάσου ρε, τι σου ζητάμε;" από τον Άρη Χατζηστεφάνου, κατά παράφραση του βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;" - μια φράση που του είπαν οι αστυνομικοί που τον έσερναν από εξορία σε εξορία και του είχαν στερήσει τη ζωή. 
Η επιτυχία συνίσταται ακριβώς στην αντικατάσταση της παρότρυνσης στον έγκλειστο/εξόριστο να χαμογελάσει, με την παρότρυνση στον έγκλειστο σήμερα πολίτη να εμβολιαστεί από μια εξίσου φασίζουσα εξουσία. 
Ο Χατζηστεφάνου προφανώς δεν κατάλαβε ότι αυτή η αντιπαραβολή δεν τον συμφέρει: προσπαθώντας με κάθε τρόπο να εξυπηρετήσει το κυρίαρχο αφήγημα, εδώ και καιρό έχει στρέψει το βλέμμα σε παλιότερες γενιές και σε καταξιωμένες μορφές (όπως έκανε και με άρθρο που αναφέρει τον Μαλατέστα και τι τάχα θα έλεγε σήμερα για όσους δεν εμβολιάζονται). 
Μέθοδος που δεν δείχνει άλλο από την ένδεια των επιχειρημάτων. 
Πόσο μάλλον όταν χρησιμοποιείται φράση που στρέφεται εναντίον του.  [Νέλλη Ψαρρού] 

taneatisgaleras:το άρθρο του Φώτη Τερζάκη αναδημοσίευσα από την ιστοσελίδα της νέλλης ψαρρού: nellypsarrou.com