Στον διαβήτη, μικροσκοπικά σύμπλεγμα "βήτα κυττάρων" που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας δεν παράγουν αρκετή ορμόνη για να διατηρήσουν τους ανθρώπους υγιείς και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους ανεβαίνουν.
Σε μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Molecular Metabolism, το εργαστήριο Weir- Weir lab, παρουσίασε πληθώρα νέων δεδομένων σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται τα β-κύτταρα σε ελαφρώς αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Η εργασία παρέχει σημαντικές πρόσθετες ενδείξεις επίδρασης "τοξικότητας στη γλυκόζη" που βοηθά στην ανάπτυξη τόσο του διαβήτη τύπου 1 όσο και του τύπου 2.
Στον διαβήτη, το σύμπλεγμα β-κυττάρων του παγκρέατος που παράγει ινσουλίνη αδυνατεί να παράγει αρκετή ποσότητα και τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα ανεβαίνουν.
Μελετώντας τα β-κύτταρα σε αρουραίους εργαστηρίου των οποίων τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους ήταν ελαφρώς αυξημένα, το εργαστήριο Weir- Weir lab- βρήκε αλλαγές στην γονιδιακή έκφραση που επηρεάζουν όχι μόνο το πόσο καλά λειτουργούν τα κύτταρα αυτά αλλά και την ικανότητά τους να διαιρούνται και να αναπτύσσονται, καθώς και την ευπάθειά τους σε αυτοάνοσες καταστάσεις και την φλεγμονή.
Μελετώντας τα β-κύτταρα σε αρουραίους εργαστηρίου των οποίων τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους ήταν ελαφρώς αυξημένα, το εργαστήριο Weir- Weir lab- βρήκε αλλαγές στην γονιδιακή έκφραση που επηρεάζουν όχι μόνο το πόσο καλά λειτουργούν τα κύτταρα αυτά αλλά και την ικανότητά τους να διαιρούνται και να αναπτύσσονται, καθώς και την ευπάθειά τους σε αυτοάνοσες καταστάσεις και την φλεγμονή.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι οι αλλαγές στη συμπεριφορά των β-κυττάρων αρχίζουν να συμβαίνουν όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι μόλις αυξημένα, ακόμα εντός του εύρους προ-διαβήτη. «Αυτές οι ελαφρώς υψηλές συγκεντρώσεις γλυκόζης είναι αρκετές για να συγχέουν πραγματικά το κύτταρο», λέει Gordon Weir, MD, ανώτερος ερευνητής και ανώτερος ιατρός προσωπικού στο Joslin Diabetes Center.Ο Gordon Weir, καθηγητής ιατρικής στη Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, μελετά εδώ και καιρό ένα περίεργο φαινόμενο στο διαβήτη τύπου 2 που ονομάζεται απελευθέρωση ινσουλίνης πρώτης φάσης και το πώς αυτή τερματίζεται καθώς εξελίσσεται η ασθένεια.
Σε υγιή άτομα με φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, εξήγησε ο Weir, το σώμα αποκρίνεται γρήγορα στη γλυκόζη με μεγάλη έκκριση ινσουλίνης.
«Εάν, στη συνέχεια, λάβετε άτομα που έχουν ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης, πάνω από 100 mg / dl, το οποίο εξακολουθεί να μην είναι στην περιοχή του διαβήτη, αυτή η απελευθέρωση ινσουλίνης πρώτης φάσης είναι μειωμένη.
Και όταν το επίπεδο φτάσει πάνω από 115 mg/dl, έχει εξαφανιστεί.
Έτσι σχεδόν όλα τα β-κύτταρα δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το οξύ ερέθισμα».
Σε προηγούμενη έρευνα, ο Gordon Weir, και οι συνεργάτες του μελέτησαν αυτό το φαινόμενο σε αρουραίους που τα χειρούργησαν για να δημιουργήσουν ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και διαπίστωσαν ότι τα β-κύτταρα των αρουραίων εκκρίνουν λιγότερη ινσουλίνη.
Όπως ήταν αναμενόμενο, γονίδια που εμπλέκονται στην έκκριση ινσουλίνης ήταν πολύ δραστικά στα β-κύτταρα.
Πιο εντυπωσιακές αλλαγές ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στην γονιδιακή έκφραση που θα μπορούσαν να κάνουν τα κύτταρα πιο ευάλωτα.
Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές σχετίζονται με την ανάπτυξη των κυττάρων - τα υγιή β-κύτταρα μπορεί να ανταποκριθούν στα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, αντιγράφοντας τα ίδια, αλλά αυτά τα κύτταρα δεν κατάφεραν να διαιρεθούν.
Επιπλέον, τα κύτταρα έδειξαν πολλές διαφορές στην έκφραση γονιδίων που εμπλέκονται στη φλεγμονή των κυττάρων και την αυτοανοσία.
Το εύρημα μπορεί να βελτιώσει την κατανόηση του γρήγορου θανάτου των β-κυττάρων που οι ασθενείς συνήθως βιώνουν λίγο πριν διαγνωστούν με διαβήτη τύπου 1, είπε ο Gordon Weir.
Θα μπορούσε επίσης να ρίξει φως στο «μήνα του μέλιτος» που κάποιοι άνθρωποι βιώνουν μετά τη διάγνωση, μια περίοδο κατά την οποία τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους είναι σχετικά εύκολο να ελεγχθούν.
Θα μπορούσε επίσης να ρίξει φως στο «μήνα του μέλιτος» που κάποιοι άνθρωποι βιώνουν μετά τη διάγνωση, μια περίοδο κατά την οποία τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους είναι σχετικά εύκολο να ελεγχθούν.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εάν οι θεραπείες με ινσουλίνη μπορούν να επαναφέρουν τα υπόλοιπα βήτα κύτταρα σε ελαφρά αυξημένα επίπεδα γλυκόζης, τα κύτταρα μπορούν να λειτουργήσουν πολύ καλύτερα, επισημαίνει ο Gordon Weir
Gordon C. Weir: Μικρές αυξήσεις της γλυκόζης στο αίμα προκαλούν μεγάλες αλλαγές στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου