κωπηλατώντας, ταξιδεύω μαζί με τη γαλέρα μου σε αχαρτογράφητα νερά, προσαράζω σε ξεχασμένα λιμάνια και συλλέγω θησαυρούς...
βλέπω πολλά, διαβάζω άλλα τόσα, καταγράφω ότι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον και έχω μότο μου πως - το μονοπάτι της ζωής σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
Κι οπού ‘χει στην ψυχή φτερά, τ’ ανοίγει και γλιτώνει!!!
τα νέα της γαλέρας λοιπόν...
βρέχει θολώνει η μηχανή μου χαθήκαν οι ίσιες γραμμές και ο Αντρέας Εμπειρίκος από τα βάθη του φωτός λέει: Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ. ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου