κωπηλατώντας, ταξιδεύουμε μαζί με τη γαλέρα μας σε αχαρτογράφητα νερά, προσαράζουμε σε ξεχασμένα λιμάνια και συλλέγουμε θησαυρούς...
βλέπουμε πολλά, διαβάζουμε άλλα τόσα, καταγράφουμε ότι μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και έχουμε μότο μας πως - το μονοπάτι της ζωής σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
Κι οπού ‘χει στην ψυχή φτερά, τ’ ανοίγει και γλιτώνει!!!
τα νέα της γαλέρας λοιπόν...
βρέχει θολώνει η μηχανή μου χαθήκαν οι ίσιες γραμμές και ο Αντρέας Εμπειρίκος από τα βάθη του φωτός λέει: Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ. ntina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου