Η επιστημονική του ονομασία είναι Sambucus nigra/σαμπούκος ο μελανός και στη χώρα μας τον συναντούμε με τις ονομασίες ζαμπούκος,
αφροξυλιά,
αφροξυλάνθη,
φροξυλιά,
φροξινάνθη,
ακτή η μελανή,
αυξιά,
αντριανός.
Είναι μικρό δένδρο, πολύ γνωστό φυλλοβόλο.
Ο φλοιός του κορμού είναι ανοιχτόχρωμος με σχισμές και λευκά φακίδια.
Φύλλα μεγάλα, πράσινα θαμπά, με 5 λογχοειδή οδοντωτά φυλλάρια.
Άνθη μικρά λευκοκίτρινα, πολύ μυρωδάτα κατά μεγάλα απλωτά σκιάδια.
Οι καρποί είναι μικρές μαύρες ράγες.
Ιστορικά στοιχεία:
Γνωστό βότανο από την αρχαιότητα.
Ο Ιπποκράτης συνιστούσε την τοποθέτηση φύλλων Σαμπούκου στα πρηξίματα των ποδιών, για την ανακούφιση των πόνων από την ποδάγρα, αρθρίτιδα και αιμορροΐδες.
Επίσης χρησιμοποιούσε τους φρέσκους και στεγνωμένους καρπούς του βοτάνου για τα πρηξίματα με συγκέντρωση υγρών από δυσλειτουργία των νεφρών, της καρδιάς και τις εγκυμονούσες.
Οι γιατροί της αρχαιότητας συνιστούσαν τα άνθη του Σαμπούκου ζεματισμένα με γάλα, σαν καταπλάσματα στους πόνους στην ποδάγρα και τα καρκινώδη έλκη.
Σε περιπτώσεις συγκέντρωσης υγρών στον οργανισμό, εξ αιτίας της δυσλειτουργίας των νεφρών, οι αρχαίοι έλληνες έπαιρναν τον πράσινο φρέσκο φλοιό και τα φρέσκα φύλλα του δέντρου, έβγαζαν από αυτά τον χυμό, τον αραίωναν με κρασί και τον έπαιρναν με ένα κουτάλι του φαγητού πρωί - βράδυ.
Ο Γαληνός το χαρακτήριζε καυτό και ξηρό και το χρησιμοποιούσε για υγρές καταστάσεις όπως ο κατάρρους ή η υπερβολική βλέννα.
Τον 17ο αιώνα ήταν δημοφιλές γιατρικό για να καθαρίζει το φλέγμα., ενώ τον 18ο αιώνα το απόσταγμα του Σαμπούκου εκθειαζόταν για την ικανότητά του να λευκαίνει το δέρμα και να σβήνει τις φακίδες.
Ο Κούλπεπερ το 1653 έγραφε για το βότανο "το αφέψημα της ρίζας θεραπεύει το δάγκωμα της οχιάς".
Η λαϊκή παράδοση χαρακτηρίζει τον σαμπούκο ως πλήρες φαρμακείο λόγω των αναρίθμητων θεραπευτικών και προφυλακτικών του ιδιοτήτων.
Το ονόμαζαν «το γιατρικό του στήθους του λαού».
Το χρησιμοποιούσαν ευρέως ως θεραπευτικό για πολλές ασθένειες των πνευμόνων, αποτοξινωτικό του αίματος, τονωτικό και ως μέσο μακροζωίας.
Συστατικά-χαρακτήρας:
Τα άνθη και οι καρποί είναι πικρά, ξηραντικά, δροσερά και ελαφρώς γλυκά.
Ο φλοιός είναι καυτός, πικρός και ξηραντικός.
Τα άνθη του φυτού περιέχουν φλαβονοειδή, υδροκυανικό γλυκοσίδιο σαμπουνιγκρίνη, τανίνες και αιθέριο έλαιο.
Οι καρποί περιέχουν ιμβερτοσάκχαρο, φυτικά οξέα, τανίνη, βιταμίνες Α, C και Ρ, ανθρακοκυανικές χρωστικές ουσίες και ίχνη αιθέριου ελαίου.
Άνθιση - χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή: Τα μέρη που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι ο φλοιός, τα άνθη, οι καρποί και τα φύλλα. Τα άνθη συλλέγονται την άνοιξη και στις αρχές καλοκαιριού.
Ο φλοιός και οι καρποί συλλέγονται Αύγουστο και Σεπτέμβριο.
Περιγραφή:
Φυλλοβόλο δενδρύλιο, ευρύτατα διαδεδομένο.
Τα φύλλα του είναι σύνθετα με φυλλάρια λογχοειδή, οδοντωτά.
Τα άνθη είναι λευκοκίτρινα, μικρά, σχηματίζουν σκιαδόμορφους κορύμβους και είναι εντόνως αρωματικά.
Μετά την καρπόδεση σχηματίζουν μικρές μαύρες ράγες.
Ο κορμός του δέντρου έχει ανοιχτόχρωμο φλοιό με σχισμές και λευκά στίγματα.
Τα κλαδιά του περιέχουν άφθονη εντεριώνη (κουφο-ξυλιά).
Είναι αυτοφές σε δροσερά δασώδη εδάφη, σε άκρες χειμάρρων και καλλιεργειών.Υπάρχει και ένα δεύτερο είδος σαμπούκου με δυσάρεστη οσμή.
Ιστορία:
Φυτό γνωστό από την μακρινή αρχαιότητα!
Οφείλει το όνομά του στην ελληνική λέξη "σαμβύκη" ή " ιαμβύκη" (Ησύχιος), αιολικός τύπος του "σάνδυξ", που σημαίνει κόκκινο!
Από το φυτό έφτιαχναν κόκκινο χρώμα.
Επιπλέον, σάνδυκες ήταν τα ωραία διαφανή ενδύματα των γυναικών.
Σαμβύκη, ακόμη, ήταν ένα γνωστό στον αρχαίο κόσμο μουσικό όργανο, το οποίο προερχόταν από την Ανατολή (Συρία, Περσία) και αναφέρεται από πλήθος συγγραφέων, όπως τον Αριστοτέλη, τον Πλούταρχο κ.λπ.
Μάλλον το έφτιαχναν με ξύλο σαμπούκου, όπως φαίνεται να έφτιαχναν και μια πολιορκητική μηχανή, ενώ αναφέρεται και φάρμακο με την ίδια ονομασία!
Στα προϊστορικά χρόνια ο καρπός χρησιμοποιήθηκε ως τροφή και τα άνθη ως ίαμα. Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Ο φλοιός δρα ως καθαρτικό, εμετικό και διουρητικό.
Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικά καθαρτικό, αποχρεμπτικό, διουρητικό και εφιδρωτικό. Τα άνθη δρουν ως εφιδρωτικό και αντικαταρροικό.
Αν ληφθούν προληπτικά για να δυναμώσουν το άνω αναπνευστικό σύστημα αντιμετωπίζονται ευκολότερα τα συμπτώματα της αλλεργίας λόγω της γύρης στην ατμόσφαιρα.
Οι καρποί δρουν ως εφιδρωτικό, διουρητικό και υπακτικό.
Όλα τα αέρια μέρη του φυτού λοιπόν είναι χρήσιμα.
Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες.
Τα άνθη του είναι πολύ καλά για θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης.
Είναι κατάλληλα και για κάθε καταρροϊκή φλεγμονή του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, όπως πυρετός εκ χόρτου και ιγμορίτιδα.
Οι καρποί του σαμπούκου έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα άνθη αλλά επιπλέον είναι χρήσιμοι και στους ρευματισμούς.
Για κρυολογήματα και πυρετούς ο σαμπούκος συνδυάζεται με μέντα,
Για τη γρίπη συνδυάζεται με ευπατόριο το διατρητόφυλλο.
Για την καταρροή με τη χρυσόβεργα ή σολιντάγκο/Solidago virgaurea - goldenrod
Ο σαμπούκος συνδυάζεται καλά με δυόσμο,
Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυμα.
Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 2 κουταλιές του τσαγιού ξηρά ή φρέσκα άνθη, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε 10 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Αν έχουμε φρέσκους καρπούς μπορούμε να πιούμε το χυμό τους ως εξής.
Βράζουμε τους καρπούς σε νερό 2-3 λεπτά και μετά τους εκθλίβουμε για να πάρουμε το χυμό. Πίνουμε 3 κουτάλια του φαγητού ημερησίως.
Υπό μορφή βάμματος το παίρνουμε για κρυολόγημα και γρίπη ή νωρίς την άνοιξη για να βοηθήσει να μειωθούν αργότερα τα συμπτώματα του αλλεργικού πυρετού.
Προφυλάξεις:
Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε κανένα μέρος του δέντρου αν δεν συμβουλευτούμε το γιατρό μας
Δεν χρησιμοποιούμε τον φλοιό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί είναι ισχυρό καθαρτικό.
αφροξυλιά,
αφροξυλάνθη,
φροξυλιά,
φροξινάνθη,
ακτή η μελανή,
αυξιά,
αντριανός.
Είναι μικρό δένδρο, πολύ γνωστό φυλλοβόλο.
Ο φλοιός του κορμού είναι ανοιχτόχρωμος με σχισμές και λευκά φακίδια.
Φύλλα μεγάλα, πράσινα θαμπά, με 5 λογχοειδή οδοντωτά φυλλάρια.
Άνθη μικρά λευκοκίτρινα, πολύ μυρωδάτα κατά μεγάλα απλωτά σκιάδια.
Οι καρποί είναι μικρές μαύρες ράγες.
Ιστορικά στοιχεία:
Γνωστό βότανο από την αρχαιότητα.
Ο Ιπποκράτης συνιστούσε την τοποθέτηση φύλλων Σαμπούκου στα πρηξίματα των ποδιών, για την ανακούφιση των πόνων από την ποδάγρα, αρθρίτιδα και αιμορροΐδες.
Επίσης χρησιμοποιούσε τους φρέσκους και στεγνωμένους καρπούς του βοτάνου για τα πρηξίματα με συγκέντρωση υγρών από δυσλειτουργία των νεφρών, της καρδιάς και τις εγκυμονούσες.
Οι γιατροί της αρχαιότητας συνιστούσαν τα άνθη του Σαμπούκου ζεματισμένα με γάλα, σαν καταπλάσματα στους πόνους στην ποδάγρα και τα καρκινώδη έλκη.
Σε περιπτώσεις συγκέντρωσης υγρών στον οργανισμό, εξ αιτίας της δυσλειτουργίας των νεφρών, οι αρχαίοι έλληνες έπαιρναν τον πράσινο φρέσκο φλοιό και τα φρέσκα φύλλα του δέντρου, έβγαζαν από αυτά τον χυμό, τον αραίωναν με κρασί και τον έπαιρναν με ένα κουτάλι του φαγητού πρωί - βράδυ.
Ο Γαληνός το χαρακτήριζε καυτό και ξηρό και το χρησιμοποιούσε για υγρές καταστάσεις όπως ο κατάρρους ή η υπερβολική βλέννα.
Τον 17ο αιώνα ήταν δημοφιλές γιατρικό για να καθαρίζει το φλέγμα., ενώ τον 18ο αιώνα το απόσταγμα του Σαμπούκου εκθειαζόταν για την ικανότητά του να λευκαίνει το δέρμα και να σβήνει τις φακίδες.
Ο Κούλπεπερ το 1653 έγραφε για το βότανο "το αφέψημα της ρίζας θεραπεύει το δάγκωμα της οχιάς".
Η λαϊκή παράδοση χαρακτηρίζει τον σαμπούκο ως πλήρες φαρμακείο λόγω των αναρίθμητων θεραπευτικών και προφυλακτικών του ιδιοτήτων.
Το ονόμαζαν «το γιατρικό του στήθους του λαού».
Το χρησιμοποιούσαν ευρέως ως θεραπευτικό για πολλές ασθένειες των πνευμόνων, αποτοξινωτικό του αίματος, τονωτικό και ως μέσο μακροζωίας.
Συστατικά-χαρακτήρας:
Τα άνθη και οι καρποί είναι πικρά, ξηραντικά, δροσερά και ελαφρώς γλυκά.
Ο φλοιός είναι καυτός, πικρός και ξηραντικός.
Τα άνθη του φυτού περιέχουν φλαβονοειδή, υδροκυανικό γλυκοσίδιο σαμπουνιγκρίνη, τανίνες και αιθέριο έλαιο.
Οι καρποί περιέχουν ιμβερτοσάκχαρο, φυτικά οξέα, τανίνη, βιταμίνες Α, C και Ρ, ανθρακοκυανικές χρωστικές ουσίες και ίχνη αιθέριου ελαίου.
Άνθιση - χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή: Τα μέρη που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι ο φλοιός, τα άνθη, οι καρποί και τα φύλλα. Τα άνθη συλλέγονται την άνοιξη και στις αρχές καλοκαιριού.
Ο φλοιός και οι καρποί συλλέγονται Αύγουστο και Σεπτέμβριο.
Περιγραφή:
Φυλλοβόλο δενδρύλιο, ευρύτατα διαδεδομένο.
Τα φύλλα του είναι σύνθετα με φυλλάρια λογχοειδή, οδοντωτά.
Τα άνθη είναι λευκοκίτρινα, μικρά, σχηματίζουν σκιαδόμορφους κορύμβους και είναι εντόνως αρωματικά.
Μετά την καρπόδεση σχηματίζουν μικρές μαύρες ράγες.
Ο κορμός του δέντρου έχει ανοιχτόχρωμο φλοιό με σχισμές και λευκά στίγματα.
Τα κλαδιά του περιέχουν άφθονη εντεριώνη (κουφο-ξυλιά).
Είναι αυτοφές σε δροσερά δασώδη εδάφη, σε άκρες χειμάρρων και καλλιεργειών.Υπάρχει και ένα δεύτερο είδος σαμπούκου με δυσάρεστη οσμή.
Ιστορία:
Φυτό γνωστό από την μακρινή αρχαιότητα!
Οφείλει το όνομά του στην ελληνική λέξη "σαμβύκη" ή " ιαμβύκη" (Ησύχιος), αιολικός τύπος του "σάνδυξ", που σημαίνει κόκκινο!
Από το φυτό έφτιαχναν κόκκινο χρώμα.
Επιπλέον, σάνδυκες ήταν τα ωραία διαφανή ενδύματα των γυναικών.
Σαμβύκη, ακόμη, ήταν ένα γνωστό στον αρχαίο κόσμο μουσικό όργανο, το οποίο προερχόταν από την Ανατολή (Συρία, Περσία) και αναφέρεται από πλήθος συγγραφέων, όπως τον Αριστοτέλη, τον Πλούταρχο κ.λπ.
Μάλλον το έφτιαχναν με ξύλο σαμπούκου, όπως φαίνεται να έφτιαχναν και μια πολιορκητική μηχανή, ενώ αναφέρεται και φάρμακο με την ίδια ονομασία!
Στα προϊστορικά χρόνια ο καρπός χρησιμοποιήθηκε ως τροφή και τα άνθη ως ίαμα. Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Ο φλοιός δρα ως καθαρτικό, εμετικό και διουρητικό.
Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικά καθαρτικό, αποχρεμπτικό, διουρητικό και εφιδρωτικό. Τα άνθη δρουν ως εφιδρωτικό και αντικαταρροικό.
Αν ληφθούν προληπτικά για να δυναμώσουν το άνω αναπνευστικό σύστημα αντιμετωπίζονται ευκολότερα τα συμπτώματα της αλλεργίας λόγω της γύρης στην ατμόσφαιρα.
Οι καρποί δρουν ως εφιδρωτικό, διουρητικό και υπακτικό.
Όλα τα αέρια μέρη του φυτού λοιπόν είναι χρήσιμα.
Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες.
Τα άνθη του είναι πολύ καλά για θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης.
Είναι κατάλληλα και για κάθε καταρροϊκή φλεγμονή του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, όπως πυρετός εκ χόρτου και ιγμορίτιδα.
Οι καρποί του σαμπούκου έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα άνθη αλλά επιπλέον είναι χρήσιμοι και στους ρευματισμούς.
Για κρυολογήματα και πυρετούς ο σαμπούκος συνδυάζεται με μέντα,
Για τη γρίπη συνδυάζεται με ευπατόριο το διατρητόφυλλο.
Για την καταρροή με τη χρυσόβεργα ή σολιντάγκο/Solidago virgaurea - goldenrod
Ο σαμπούκος συνδυάζεται καλά με δυόσμο,
Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυμα.
Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 2 κουταλιές του τσαγιού ξηρά ή φρέσκα άνθη, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε 10 λεπτά.
Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα.
Αν έχουμε φρέσκους καρπούς μπορούμε να πιούμε το χυμό τους ως εξής.
Βράζουμε τους καρπούς σε νερό 2-3 λεπτά και μετά τους εκθλίβουμε για να πάρουμε το χυμό. Πίνουμε 3 κουτάλια του φαγητού ημερησίως.
Υπό μορφή βάμματος το παίρνουμε για κρυολόγημα και γρίπη ή νωρίς την άνοιξη για να βοηθήσει να μειωθούν αργότερα τα συμπτώματα του αλλεργικού πυρετού.
Προφυλάξεις:
Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε κανένα μέρος του δέντρου αν δεν συμβουλευτούμε το γιατρό μας
Δεν χρησιμοποιούμε τον φλοιό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί είναι ισχυρό καθαρτικό.
κουφοξυλιά,
αχιλλέα ή ύσσωπο.
αχιλλέα,
ύσσωπο και φλαμούρι για φλεγμονές των άνω αναπνευστικών οδών/άνθη και καρποί και με χαμομήλι και ιτιά για ρευματικούς πόνους/οι καρποί.
πηγή: facebook.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου